- Kategori
- Şiir
Kediler
Her birisi aslan parçası
Kimi apartmanlarda kimi sokaklarda
Bilirler işlerini, kalaylar gümüşlerini
Yani her biri usta birer jokey
Oynatır efendilerini,
Oynatır atlarını
Mutlaka birinci gelirler…
Ne yaparlar ne ederler
Karınlarını doyuracak bir yer bulurlar
Sokaklarda küçük bir bela
Köpekler bir sataşmasınlar
Kafalarını taşa vururlar.
Sanki Allah aklın tümünü
Bunlara vermiş, gerisi insanlara kalmış
Yarım akıllarıyla insanlar
Bunlara efendilik taslarmış
Ama nerde…Halt etmiş!
Kıs kıs gülerler ,
Ve sahibinin gemlerini hemen ele geçirirler
Ondan sonra işlerine geldiği gibi yaşarlar
İnsanlar da onların hallerine şaşarlar.
İşte Portakal, işte Üzüm
Her ikisi de iki gözüm
Birer kişilik abidesi
İnsanların onlardan çok
Ders aldım, diyesi…
Bırakın Allasen, efendiliği
Kölelik bize yakışır
Bir demokrasiyi bile anlamadık gitti
Kediler bile bu konuda
Bizimle yarışır.
Hadi oradan , biz efendiymişiz
Kediler bile kıs kıs güler
Alır senin efendiliğini
Bir güzel yere çalar…