Kefe

Gönül bağımda

Kaç dağı düzlerim artık?

Yorgun emeklerim,

Hak’ka durur şimdi!

İsyanlar,

Elvan kokulu kefemde;

Ayaza dururken

Yanar, taşar kuyularım...

Sızan ışığı katık etmiş,

İsyanları pişirmişim.

Düvenle harmanlara değmiş,

Kesmemişim ...

Harmanlarım,

Değmeye kıyamazken

Hangi esintiye

Hangi Tanrı’nın terazisine

Hangi zamanın güneşine

Bırakırım sizi...