Kehribar içinde taşıllaşmış düşlerim

Biliyorum;
Bu bahar da öpmeyecek çiçeğini kiraz ağacı
Dönmeyecek yüzünü ışığa ayçiçeği.
Yıllara yenik kent yaşamları gibi
Tükenip düşecek yere yıldızlar.

Ve biliyorum ki;
Kasırga öncesi şimşek çatırtılarıyla suçlanacak
Kehribar içinde taşıllaşmış düşlerim
Ve kara beneğe dönüşecek
Kırmızısını kaybeden kıvılcımlar...

Duvar diplerine biriken tozlar gibi
Doluşunca avuçlarımıza ince sıkıntılar,
Karanlığın gözlerine gözlerine savrulacak
Çelik yaylar gibi bekleşen gerginlikler...

Uslanırken deniz yalnızlıktan,
Başka martılara bel bağlayacak dalgalar
Ve başka yağmurları bekleyecek
Tortusuna gizlenen gök kuşakları.

Ufkun sokaklarında dolaşırken akla-kara
Çoğalıp tükeneceğiz yok oluşlar içinde.
Sen çaresiz, ben bitap kıvranacağız
Bir ölünün aşınmaya dayanıklı acımasız parmaklarında...

Önce can, sonra da kan kaybedecek
Dimdik duran kırılgan düşlerimiz.
Köşeli gölgelere meydan okusa da
Kendi labirentlerinde ruhlarımız;
Kurnaz zil sesleriyle titreşerek,
Yeniden başlayacak yapay ölümlerimiz!

Ama korkma! Mavi bizden yana!
Yıldızlarla oynaşan ay ışığında,
Yeniden can bulacak gece
Ve yeniden sabah doğuracak ellerimizde güvercinler...

Rukiye Çelik
11.05.2009