Kekeç Çoban

Yer Şanlıurfa, ilköğretim 8'inci sınıf öğrencisi 15 yaşındaki Mustafa Çobanyıldız, kekeme olması nedeniyle arkadaşlarının kendisiyle alay etmesine dayanamayarak, kendini 3'üncü kattaki sınıf penceresinden attı. Ağır yaralı olarak kaldırıldığı hastanede kurtarılamayan ve elinde 'Bu dünyada cehennemi yaşadım. Bu notu okuduğunuzda ben ölmüş olacağım' yazılı kağıt yapışık olan öğrencinin yakınları gözyaşlarına boğuldu.

Gazetelerin büyük başlıklarının yanında küçük bir haber; küçük Mustafa’nın onuruna yediremeyip kendi yaşamına son vererek olmasına neden olduğu, Nihat Doğanlı haberlerin arasında Mustafa’nın parlak yüzüne inat kömür gibi siyah yüzü ile beni görün diye haykıran bir haber. Bir türlü gelmek nedir bilmeyen bahar mevsiminin gecikmesinin nedeni gibi bir acı,bir toplumun kendisinden farklı bir bireyi kabullenemeyişinin cahilliği, bir çocuğun cehennemi yaşıyorum diyerek çıktığı bir cennet arayışı yolculuğu.

Hani insan haykırmak istiyor ya; be güzel çocuğum sana mı kaldı bu denli gururlu olmak, kirlenen bu dünyada senin kekemeliğin ile uğraşılacağını, alfabeyi öğrenmeden sövmeyi öğrenen bir nesil ile yaşayacağını bu nedenle güçlü olman gerektiğini kimse öğretemedi mi? Yüz kızartıcı binlerce suçu işlemiş kişilere milyonlarca insanın hep bir ağızdan “Şerefsizler” demesine rağmen kuş tüyü kadar güleç yüzlerinde bir ifade değişikliğinin olmadığı bir Dünyada Kekeç Çoban söyleminin bir vızıltı olduğunu anlatamadılar mı sana küçük Mustafa.

Dışarıda gri bir İstanbul havası, çocuklar bağırıyor sokakta, tuhaf bir şekilde sanki bir çocuğa “Kekeç Çoban” diye bağırıyorlar gibi duyumsuyorum, “Yaşam ne zalim bir tiyatro” diyorum kendi kendime. Sonra bir an çıkayım sokaklara diyorum, çıkayım; kekeme olayım, bir kelimeyi bir saatte söyleyeyim, ne söylüyorum diye merak etsin herkes; “Mustafa Çobanyıldız öldü, kurtuldunuz bir Kekeçden” diye bağırayım...