Kelim üşümesin diye kapattım kapıyı!

" Kelim üşümesin diye kapattım kapıyı! " Hayat işte bu kadar sade; yaşamı anlayabilene...  " Kelim!... Saçlarımı döktüm!... Napalım! Kapıyı kapattım. Çünkü kel de olsam... Kendimi korumalıyım... Napalım! " diyordu; adamın söze dökülmeyen davranışları...

Hem kendiyle barışık, hem hayata mizahi bir gözle bakabilen, hem de son derece sade ve basıt; ama gerçekçi bir yaşam sürüyordu; hepimizin metrobüsün içinde, mecburen arkasından gittiği adam!...

Dün sabahın körü!... Saat 06.20 suları... Kadıköy Söğütlüçeşme'den bindiğim, hareket etmek üzere olan, Edirnekapı metrobüsünün, sabahın o saatinde bile, keyfi yerinde olan şoförü, tek bir cümle ve saniyelerle ölçülebilen bir zaman diliminde bile olsa, başka bir metrobüsün şoförüyle şakalaşabiliyordu...

Kendine, güne, hayata güler yüzlü, iyimser bakışını, bir tek cümlede özetliyebiliyordu... Ne mutlu ona... Ne mutlu hayatı anlayabilene... Anlayabilene yaşam bu kadar sade işte!...

Not: Yazımdaki görsel www.itüsozluk.com adresinden alınmıştır.