Kelimeler insanlardan daha güçlü

Sözün gücüyle ilgili güçlü sözler biliriz her birimiz. Söz ve sükûtla ilgili, ağızdan çıkmadan ve çıktıktan sonraki hallerle ilgili, savaşı kesen ve başı kestiren durumlarla ilgili sözler biliriz, evet.

Sık kullanılan kavramların eskidiğini, anlamlarının güçsüzleştiğini de biliriz. Çok laf manayı öldürüyor, sözü de öldürüyor. Söz, sözün düşmanı gibi yani.

Sözler, insanı da öldürüyor. Defalarca karşılaşmışızdır başka biri ile, bazen o başkası, kendimiz de olmuşuzdur: “Acaba şimdi ne diyecek?” diye bekleyen(ler)i ve hallerini söylemekteyim.

Elbette bu yazıyı bekleyenler de var. Yazıdan kendilerine pay çıkaranlar da var. “Haaa, öyle mi, o zaman okumayacağım artık yazılarını.” Diyen(ler) de var.

Belki de yok! Bunlar sadece benim vehmim. Ta ki, ilgisiz görünüp, sular çekildiğinde, ölen balıkları karıncalar yerken, laf arasında, “senin vehmin” diyecekleri güne dek.

Şimdi ben, çoğu kez yaptığım gibi, bütün ukalalığımda, dediğim dedik, çaldığım düdük üslubu ile, ahkâm kesecek değilim. Başka bir şey de kesmeyeceğim.

Hatta ben, şimdi, bazı kavramların aslında ne kadar değerli olduklarını ve onların bu değerlerinden avamın bihaber olmasından duyduğum rahatsızlığı da yazı konusu etme telaşında değilim.

Ben aslında, biliyor musunuz, kelimelerin veya sözlerin insandan daha güçlü olduğunu başlığa yazmakla muradıma erdim.

Ama yine de bir mesele var!

Şudur kendileri: Öfke ile kalkan zarar ile oturur. Kızgınlığımızı önleyemeyebiliriz, ama, küskünlüğü aşabiliriz. Öfke elimizde olmayabilir ama küsmemek elimizde. Yani, eğer bir küskünlük varsa, bunun anlamı, onu bizzat ve isteyerek seçtiğimizdir.

Gözlerini görüp de büyüsüne kapılmadıklarım, hiç görmeyip de gözlerinde kaybolduklarım, gözlerinde yittiklerim, görmediğim gözlerinde bittiklerim, söküp attıklarım… (Lafın gelişi çoğul yazıyorum, o kadar fazla sayıda insan tanımış değilim yoksa.)

Biliyorum… Adam olmak için sizi sevmem lazım.

Size değil, nefsime yüklenmem lazım.

Eleştirmem değil, üleştirmem lazım.

Lazım lazım olmasına da, bu sözle olmuyor. Burası sözün bittiği yer. Sözün de sözünün geçmediği yerdeyim sanırım.

Herhalde… Adam olmadığım için yani… Ben… Sen… İlle de sen… Siz olmuyor……