Kelimeler

Kelimeler…

Bazen en güzel çiçekler açıyor dalında, ıhlamurlar altında güzel sözler dokunuyor kulağa inceden. Okyanus misali kucağına alıyor, derine sürüklüyor, içine içine çekiyor seni. Gününe eş ( güneşin) oluyor bazen, yıldızların gizemliliği arasında tura çıkarıyor seni sımsıkı tutarak elinden.

Katılaşıp donmuş olan bir kalbi yumuşatmaya yetiyor. İnce ince nakışları işliyor sade sözlere.

Bazen de bal yapan arı misali… Ne kadar tatlı da olsa meyvesi, hırçın bir dalganın köpükleri arasına çekebiliyor seni. Sel misali önüne geleni yıkıp geçebiliyor armağan ettiği o güzel sözleri yutup geçtiği gibi.

Kelimeler… Titretiyor, ağlatıyor ve aldatıyorlar..

Bir denizi döven dalga misali hırçınlaşıp masumane değerlere saldırabiliyor ‘ateş’ emriyle.

Kelimeler sürekli maske değiştirmekte ve bir tilki kadar kurnaz, derinden geliyor bu yüzden de derin etki bırakıyorlar.