Kelimelerim

Kelimelerim...

Gönülden gönüle saçtığım kelimelerim; Siz benim tomurcuklarımsınız.

Kimi zaman düşersiniz yüreğe, yemyeşil ovalarda bir papatya olup açarsınız

saçlarımda, bazen hüzne bulanmış yapayalnız mor menekşe...

Bazen karların ortasında asice meydan okuyan bir kardelen…

Şiirden şiire işlediğim kelimelerim; Siz benim mevsimlerimsiniz...

Kimi zaman bir bahar gibi  ılık duygular yaşatırsınız yüreğime, bazen sağanak sağanak yağarsınız

ömrüme... Bazen üşütürsünüz kış kadar, sevdaya uzanan ellerimi, kimi zaman kavurursunuz

güneş gibi hasretimi... Kimi zaman hiç' liğimin herşeyisiniz, kimi zaman herşeyim' in hiç' liği...

Ama her zaman duygularımın A' dan Z' ye alfabesi... / TUBAMİMOZA...



Aşk, sevgi, mutluluk, acı, güven, güvensizlik, hüzün, şiir... Bütün kelimeler biz insanlar için var ve hayatımızda hep bizimle beraberler. Kelimeleri içinde bulunduğumuz durumuza göre yeniden adlandırır, yeniden şekil vererek konumlandırırız... Kelimeler ki; bıkmadan usanmadan sürekli elimizin altında adeta bozup bozup yeni şekiller verdiğimiz rengarenk oyun hamurları ya da dilimize doladığımız bir şarkının nakaratında dinlediğimiz sürekli kulağımıza çalınan nağmeler gibidir... Ruh halimize, içinde bulunduğumuz duruma, çevremizdeki kişilere, yaşadığımız olaylara ve olaylar karşısında hissettiğimiz duygularımıza göre kendimizle beraber onları da şekillendiririz ister istemez... Mutluluk kadar acı da, gülmek kadar ağlamakta tüm buna benzer tezatlıkların hepsi kendi seçimlerimiz.

Yaşadıklarımız ve yaşadıklarımızdan öğrendiklerimizin sonucunda kelimeler önce yüreklerde şekillenir sonra dile dökülür... Bazen de kağıda... Tıpkı gözlerden süzülen gözyaşlarının yanaklara dökülmesi gibi...


Hepsi anlamlı, hepsi duygu yüklü, hepsi bizi anlatıyor bizden, yürekten çıkıp dilden gün ışığına kavuşan, bazen de kağıda dökülen kelimelerimiz…

Böylece kelimelere anlam kıyafetini giydirmek yine kişiye has bir durum.  Mesela ben AŞKı; yaşadığında kendini terk ettiğin şey olarak tanımlarım, SEVGİyi de; insan olmanın en büyük göstergesi olarak...

MUTLULUK; içten gelen bir gülümsememle nice güneşlerin doğması ve bu güneşlerden yayılan sıcaklığın sevdiğim insanları ısıtmasıdır bana göre.

ACI; onsuz yaşanmaz dediğiniz kişinin kalbinizde, ruhunuzda sert, soğutucu rüzgarlar estirmesidir.

GÜVEN; tereddüt etmeden sırtımı rahatlıkla dönebileceğim inancımın sorgulanmadığı insanlara duyduğum bağlılık duygum...

GÜVENSİZLİK; kendimi tamamen boşlukta kalmış hissetmek, sürekli şüphe ve endişe duyguları içinde çaresiz kalmak...

HÜZÜN; hiç gülmez mi yüzün... Bana en yakın, en sadık ve beni hiç terk etmeyen dost, şiirimin baş tacı, en güzel aksesuarı...

ŞİİR; okuduğun zaman kalbinin yerinde bir yürek olduğunu hatırlatan şey...

İşte hepimiz kelimelerimizle şekillendirdiğimiz hayatlarımızda böylesi bir duygu deryasında yüzmeye çalışıyoruz... Ama bir şeyi unutmayalım.

Bu deryada kılavuzsuz yol alınmıyor, tek başına yüzülmüyor.. Acı-tatlı, güzel- çirkin tüm duyguları biliyor ama bu duyguları sevdiklerimize yaşatıp dillendiremiyorsak, onca şekilden şekile sokup hayata sunduğumuz kelimeler boşlukta uçuşan hava kabarcıklarından farksız olurlar...

Bu anlamda kelimelerin hayatımız üzerindeki etkisi oldukça büyüktür... Kültürümüzde de kelimelerin etkisi açıkça belirtilmiş ki bu konuda pek çok  ata sözlerimiz mevcuttur...

*Tatlı dil yılanı deliğinden,acı dil akıllıyı çileden çıkarır.

*En keskin ve tehlikeli silah dildir.

*Silah yarası geçer, dil yarası geçmez.

*Silah bir kere, dil bin kere öldürür gibi...

Kelimelerinizin sevdiklerinizin gönüllerinde rengarenk çiçekler açtırması dileğim ile...

TUBAMİMOZA / 13.02.2013 / Karşıyaka / İZMİR...