Kelimelerimiz aynı olsa da…

Bazen kelimeler bir yerde takılıyor ve o takıldığı yerde kalıyor. Yazılacak pek çok kelime, söylenecek pek çok söz varken, birden bire duraksıyorum…bir kelime daha öteye, bir düşünce daha ileriye, bir hayal daha uzağa gidemiyorum.

O kelimeleri yazmak, o sözleri söylemek anlamsızsızlaşıyor…çünkü yazılmış aynı kelimelerden, söylenen aynı sözlerden ortak ve tek bir anlam çıkaramadığımızı düşünüyorum. Sizin sözünüz bana, benim kelimem size farklı anlamlarla ulaşıyor.

Halbuki herhangi bir konuyu ifade etmek için o kelimelere ne çok ihtiyacımız var. Kelimelerimiz olmadan düşüncelerimizi nasıl anlatabiliriz, birbirimizi nasıl algılayabiliriz,  nasıl iletişim kurabiliriz? Mümkün mü bu?

Bazen “biz gözlerimizle bile anlaşırız” deriz, karşımızdaki ile tam bir düşünce ve fikir birlikteliğinin ritmini yakalamışsak, evet bu olabiliyor, gözlerle de anlaşabiliyoruz. Ancak bunun devamlılığı mümkün değil ki, illaki de kelimelere ihtiyacımız var.

Ama gel gör ki aynı kelimelerden aynı şeyi algılamak, ortak bir anlam çıkarmak artık çok zor. Birbirimize yabancılaşıyoruz, aynı kelimeleri kullanıyoruz ama aynı anlamları çıkaramıyoruz.

Okuyan veya dinleyenle ortak bir algı oluşturamıyoruz. Bazen yazarken de bunu hissediyorum, başka bir yazıyı okurken de.

Memleket sorunlarımızın bir türlü çözülemeyişini de buna bağlıyorum ben…günler geceler boyu insanlar tartışıyor, yazıyor, konuşuyor ama herkes kendi algısına takılı kalmış durumda. Bir nebze olsun düşünse, muhatabının kullandığı o kelimeden aynı şeyi anlamaya çalışsa belki de ortak bir idrak elde edilebilecek, sorunlar çok daha hızlı ve kolay çözülebilecek.

Aynı adrese çıkmayan kelimeler, çatışmanın da kaynağı, ötekileştirmenin de, toplumda yabancılaşmanın da bence asıl sebebi. Ne oluyor o zaman? Birbirinin kelimelerini aynı anlayanlarla, farklı anlayanlar ayrışmaya başlıyor. Ayrışanlar kendi kalın çizgilerini etrafında sabitleştiriyor ve bundan sonra ne yaparsan yap o sert ve kesin çizgileri yok etmek mümkün olamıyor.

Sonuç…aynı dili konuşurken, aynı kelimeleri kullanırken birbirini anlamayan bir toplum!

“Yazılacak pek çok kelime, söylenecek pek çok söz varken, birden bire duraksıyorum” demiştim ya en başta, işte bu aynı kelimelerden ortak bir anlam çkaramadığım, ayrışmayı iliklerime kadar hissettiğim içindir duraksamam. Yoksa yazılacak şeylerim olmadığından değil.

Ben de bazen kelimelerimin aynı adrese çıkmadığını düşünüyorum , o zaman kelimelerimi yazmak anlamsız geliyor. İşte o anda kelime de söz de duruyor, sanki bitiyor. Tabii ki bu her zaman olmuyor, iyi ki de olmuyor …

Çünkü kendimizi ifade edebilmek için kelimelere, birbirimizi anlayabilmek için de kelimelerimizden ortak bir algı yaratmaya çok ihtiyacımız var.