Kendi gücünüzün farkına varın...

Hayat öyle hızlı akıp gidiyor ki avuçlarımızdan günlük koşuşturmalar işler sınavlar sorumluluklar derken kendimizi unutuyoruz çoğu zaman. Bu kayboluşların arasında bir an durup bakınca bıraktığımız izlere bize ait olmayan kimlikler buluyoruz altında imzamız olan. Bu kadar koşuşturmaca arasında hayatın bize getirmiş olduğu kötü deneyimler de olmuyor değil, sonuçta hayat inişleri ve çıkışlarıyla bir bütünlük kazanıyor değil mi? Ama insanoğlu işte, bazen dik yokuşlarla karsılasınca, dibe vurunca güçsüzlüğüne yenilince kaçıp gitmek istiyor çok uzaklara. Yanına o önemli üç seyi almadan tek başına gitmek istiyor. Uzak kimseyi tanımadığı diyarlara gitmek istiyo herşeyi ardında bırakarak...

İstediğimiz kadar yalnız kalmak isteyelim kaçalım hatta tüm sorunlardan, çekip gidelim o kimseleri tanımadığımız diyarlara; beynimizi, düşüncelerimizi de götürdükten sonra neye yarar... Her şey bizimle birlikte nasıl olsa. Sorunlar kıkılmaz sokakaların hepsi hep beynimizde. İnasan herekesten kaçar ama kendinden asla...

Bu yüzden kaçmak çare değil, bi kurtuluş hiç değil bizi takip eden bi bilincimiz olduğu sürece.Yorgun olabiliriz, gücümüzü son damlasında da... Silkinip kalkmak için ihtiyacımız olan tek şey kendi yüreğimizdeki güçtür. O güç nerde mi? Yine kendi içimizde yeter ki onu görmek isteyin. Her şey daha güzel olacak yeter ki kendi gücünüzün farkına varın...