Kendi İkbalini Düşünen Yöneticiler Ülkesini Düşünenlerden Daha Başarılı Olur

Bir şeyi kendisi için istemenin motivasyonu daha fazladır. Atatürk bile Türkiye’yi kurtarırken tarihe geçmeyi düşünmüştür.

Kendimden biliyorum. Gerçi henüz bir başarım yok ama olursa ilk yapacağım heykelimin nereye dikileceğini öğrenmek.

Vatansever sadece vatanı için ölür. Kendisine ait hırsları yoktur çünkü. Oysa yöneticinin kendisiyle ilgili hırsları olmalıdır.

Erdoğan’ın “dünya lideri” ve “reis” vizyonları çok doğru aslında ama kendileri bu vizyonların gerektirdiği özellikleri yansıtmıyor.

Yetersizlik değil aksine tam da bu kişi ama “sınırları” var. Bu vizyona sahip kimsenin kalbinde ruhunda sınır olmaz.

Ateist (hatta diyelim güvenilmez) ama dahi; olmaz! Dürüst ama çoban; olur. Bu düşünceyle başarı sağlanamayacağı gibi ne dünya lideri olunur ne de reis, birilerinin olursun da kıymeti yok.

Vatanını seviyormuş, Eminönü’deki dilenci de vatanını seviyor, yöneticilikte böyle bir özellik aramam; hatta ülkesini sevmeyen biri bile olabilir.

Ama yazık ki benim kafamda bu ülkede bir kişi bile yok.

Kişisel hırs çok güçlüdür. İnsan ne yaparsa bu güçle yapar.

Kişilerin ideallerinden yararlanmalıyız. İyi bir yönetici, bilgili, tecrübeli… Kendisiyle ilgili hayalleri yoksa boş.