Kendi kendini yetiştirmek

‘Kendi kendini yetiştirmek’ diye bir söz vardır, hiç düşündünüz mü acaba ne demek istemişler bunu diyenler. İnsan kendi kendini nasıl yetiştirir bir kere?

Klasik öğretidir hep, insanoğlu ailede öğrenir, okulda öğrenir, çalıştığı iş yerinde öğrenir, arkadaşlarından öğrenir.

Topluma karışır, kazık yemeyi öğrenir, dürüstlüğü öğrenir, çalıp çırpmayı öğrenir, hak yemeyi ya da yememeyi öğrenir.

Yemek yemeyi öğrenir, cinselliği öğrenir, sevmeyi öğrenir, öpüşmeyi öğrenir, sevişmeyi öğrenir.

Dayak atmayı öğrenir, dayak yemeyi öğrenir, öfkeyi, hoşgörüyü, mantıklı olmayı, duygusallığı öğrenir.

Ve insan doğumundan ölümüne kadar hep öğrenir.

Gülmeyi öğrenir, ağlamayı öğrenir..

Peki insan bu kadar öğrenilecek şey varken kendi kendini nasıl yetiştirir?

Çok büyük bir mesele, kendi kendini yetiştirmek.. Çünkü dünyaya gelen her insanın öğrenmeye başladığı şey başkalarının daha önce bildikleridir.

Herkes yemek yer, herkes su içer, herkes konuşur, herkes tartışır, herkes sever, öper, sarılır ya da bağırır, çağırır…

Ama herkesin bir yoğurt yiyişi vardır.

Kimi çayı hüüüüüüp! diye içer, kimi hiç ses çıkarmaz, kimi çayı şangır şungur karıştırır sanırsınız davarlar dağdan iniyor, kiminin çıtı çıkmaz, kimi yemeği tencereden beş parmağını içine sokarak yer, kimi çatal bıçak kullanır, kimi eve gelir ayakkabısını çıkarır terlik giyer, kimi yalın ayak lap lap gezer betonda, kimi bir şey yerken aynı zamanda konuşur, yediğinin yarısı ağzından dökülür, kimi çiğnediğini yutmadan duraklarını açmaz, kimilerinin her cümlesi küfürle başlar, kimileri lan! bile demez, kimileri yedisinde öğrendiğini yetmişine kadar aynen değiştirmeden uygular, kimileri ise en doğrusunu bulmak, yapmak için herkesi izler, gözler, en medeni, toplumda en kabul görmüş olan davranışı kendine uygun görür.

İşte kendini yetiştirmek buna denir. Her davranışı, her sözü, her fikri başkalarından görüp, öğrenip olduğu gibi aynen alarak taklit etmek değil, hepsini bilip, en medeni, en çağdaş, en kabul görmüş olanı, akıl, mantık süzgecinden geçirdikten sonra uygulamaktır.

Bu şekilde kişi kendi kültür seviyesini yükseltip, olumlu ve güzel davranışlarıyla toplumda dikkat çeken, akıl danışılan, örnek alınan ve sözü dinlenen bir kişi olur.

Kendi kendini yetiştirmek aslında kendi kendinin öğretmeni, anne-babası, arkadaşı olmaktır.

Kısacası kendin olmaktır…