Hayatın hangi köşesinde kaldığını, henüz keşfedemeyen... Bazen, aynı köşede
sıkışan, bazen, aritmetik hesaplarla bulunduğu yerin açılarını çözmeye
çalışan... Kendi'nce bir köşede, köşe kapmaca ''oyun'' adı altında, kendinden
kaçan. Her kaçış sonu, kendine yakalanan... Sobelenen yine, kendine... Hala,
çocuk işte.... ( 198..
Sanma ki atar bu yürek sensiz, nurusun cennetimin peykerim.
Sizde kimin ruhu var bilemem...ama lütfen o ruhu koruyun dilerim... Güzel bir anlatım..Sevgiyle kalın..
20 Aralık 2010 22:34Kum Saatindeki Yalnızlıklar
Tıpkı atmış olduğum başlık gibi, hiç yalnız olmadık aslında... kum taneleride yalnız değil, hep yan yanalar...Bir rüzgar bir dalga mıdır yalnızlığa itiliş öylemi zannediliyor...Hayır yine yalnızlık yok , başka kum tanelerinin yanına hooppa....Yani sadece savruldukça alışmaya çalıştığımız yeni sıcak-soğuk ülkecikler... Hayata yalnız bakmayı tercih ettiğimiz noktada yalnızız ve sitemlerimiz rüzgarla alabora..... Biz hiç yalnız olmadık o yalnızlığı tatmadık bile.. öyle hissetmekle yaşamak çok farklı üstadım... Mesela ben sizin yazılarınızı okuduğum ilk gün yalnız değilim demiştim:)) Sizi tanıdığım günse yalnız olmaması gerekenlerden olduğunuzu anlamıştım... Dilimin döndüğünce anlatmaya çalıştım hatta... Yalnızlık hangi pencereden baktığınla alakalı... bazen ne yana bakarsan o yan yok biliyorum ama bu sadece evre.. bir süre içini daraltacak sonra geçecek bir evre... Mükemmel bir insansın ve bunun değerini bil... ve inanıyorum ki hiç yalnız kalmayacaksın...... Gönülden sevgilerle...
24 Ağustos 2010 14:13- Toplam blog
- : 8
- : 414
- Kayıt tarihi
- : 07.08.09