Kendi namusuna ne kadar sahiptir; Allah bilir. Başkasının namusuna dil uzatır!

Namus, yeryüzünde en çok tartışılan ahlaki, felsefi ve sosyolojik olgudur; belki de... Namusu bu kadar tartışılır kılansa, çoğu insan için, kişinin kendisi yerine, başkaları için koruması, yaşatması gereken bir kavram olmasıdır bence.

Hele de kapalı ya da bizim gibi yarıdan fazlası doğulu olan toplumlarda, namus, üzerinde en rahat akıl yürütülen, hakkında en kolay ahkam kesilen kavram haline gelir; kendiliğinden...

Ve işte tam da o anda, en bilindik insan tiplerinden biri alır sahneyi; boydan boya, en doğulu insanların... Kendi namusuna ne kadar sahiptir Allah bilir. Başkasının namusuna dil uzatır! Kendisinden başka herkesin namusunu bekleyenler!...

Mahallenin namusu da onlardan sorulur! Komşu kızının erkek arkadaşı da!... Fahriye Abla'nın etek boyuna da, kimin ahlaklı, kimin ahlaksız, kimin namusunun nerede başlayıp nerede bittiğine de onlar karar verir! Ayıptır söylemesi...

Kendi namusları evlere şenliktir belki!... Ama başkalarına laf yetiştirmekten, kalmaz kendilerine bakacak halleri!... Onlar ki, birer namus abidesidirler! İş kendilerine gelince, namusun en büyük timsali kesilirler!

İnsan ne için yaşar? Namusu için; değil mi? Yeryüzünde tek bir orjinal insan türü bilirim ben. Ki onlar, bir tek şey için, başkalarının namusu için yaşarlar! Kendi namuslarına ne kadar sahiptirler bilemem ama... Ha bire başkalarınının namusuna dil uzatır; Allah'tan korkmaz, dinden, imandan utanmazlar!...

Not: Yazıda kullanılan görsel internetten alınmıştır.