Kendi ürettiğini tüketmenin zevki

Bir çok kez yaşadığımız yerden sözettim, kendimize yetecek kadar çeltık ekimi yaptığımızı, eşimin anne babasının hala toprakla haşır neşir olduğunu...

Dün hava sıcaktı, bugün yağan yağmuru yalanlarcasına. Şimdi dışarıda bardaktan boşanırcasına yağmur yağıyor. İyi bizim için. Çeltik için gerekli. toprak suya doymalı. Tsuyu dediğimiz yağmur dönemi başladı başlayacak . O yağmurlar olmazsa üretim zor.

Dün havanın güzelliğini fırsat bilen kayınvalidem ektiği soğanları topraktan söküp çıkarttıktan sonra kurumaları için demet haline getirip çatısı olan korumalı bır yere asmak içinhazırlıyordu. Yorgun göründü , üzüldüm . Parmaklarını eskisi kadar soğanın saplarını kavrayıp, bağlamakta rahatça kullanamadığından yakındı . " Keşke yardım isteseydin." dedim . Benım de ders saatim yaklaştığı için özür dileyerek ayrıldım yanından . Hep kendi ürettikleri ile yetinmişler eskiden beri . Marketten aldıkları şeyler sınırlı imiş . Tabi ki topraktan yeni sökülüp çıkatılan soğanın patatesin tadı bir başka oluyor . ORGANIK SEBZELER ...bir de bizim yörenin soğani ünlü . Hele yeni soğan öyle tatlı ki , doğrarken bir damla bile yaş akmıyor gözden .

Soganlar bağlanmak için dizilmiş toprağın üstüne . Yan tarafta patates ekili . " Büyümüşler mi acaba ? " dıye sorunca yaprakları yana yatanları sökebileceğimi söyledi . Evet , bır dalı çekince bir yemeklik patates çıktı toprağın altından . Ellerimin kirlenmesine aldırmadan daldırdım elimi toprağa..Sadık yar toprak , cömert davranmıştı .

Biraz ötede karpuzun filizleri yeşil yeşil uzanıyordu oraya buraya . Diger yanda domates ve salatalık ve patlıcan fideleri boylarını uzatıyorlar , yakında çiçeklenirler sonra da ürünler ..Kendilerine yetecek kadar ama biz de nasibimizi alıyoruz . Unuttum çeltiği . Özel kaplara doldurulan toprakta yemyeşil filizlerini göstermişler boyları on cm kadar . Yakında ekime hazırlanan alana taşınıp ekilmeye hazırlar .

Ancak kayınvalidem ve kayınpederimin yaşını düşününce ( 80 i geçtiler ) onlara yardım etmem gerektiğini düşündüm . Hazıra konmak dokunur oldu . Eskiden arı gibi hiç şikayetlenmeden çalışan kayınvalidemin eski gücü yok .

Bundan böyle her gün uğrayıp yardıma gereksinmeleri olup olmadını sormaya karar verdim. Pirinci torbası ile alıp eve getirmekten başka bir sey yapmadım . Ama bir çawan ( pirinci yediğimiz tas ) pirinç kolay gelmiyor sofraya . EMEK , ALINTERİ gerekli ...Onları yalnız bırakmamak gerekli üretim sırasında ...