Kendim İçin Sosyalist, Başkaları İçin Kapitalistim; Çünkü Fakir Görmeye Dayanamıyorum

Beni tanıyanlar açgözlülüğüme şaşırıyorlar, terbiyesiz olduğumu düşünüyorlar.

Oysa bu hal yaşadığımız hayatın sonucu, bizler bu ülkenin sofradan aç kalkarak büyüyen çocuklarıyız, gözümüz doymaz ve ben gerçeği kibarlıkla örtemem!

Daha önce aç kalmışsanız şimdi doysanız bile yine açsınız!

Sosyalizm kurtulmuş açlık ihtimali olmayan düzen ama sistemin yapısı gereği bir eliniz yağda bir eliniz balda olmuyor, her şey ihtiyacınız kadar.

İşte bu nedenle sosyalizm beni korkutuyor çünkü yüzyılların açıyım “ihtiyacım kadar” bana yetmiyor; onun için “Kapitalizmle biriktirelim sosyalizmle yiyelim” diyorum. Tersi olursa aç kalacağımızdan korkuyorum!

Ve insanlarım aç kalırsa ambarım dolu olsa bile ben de aç kalıyorum! Onların bulamadığını ben yiyemiyorum!

Maddiyatçı oluşum da ondan; çünkü bizi maneviyatla kandırıp aç bıraktılar!

Ben hala fakir yıllarımdaki çocuğum; onun için lokantalarda hiç gerek yokken yemeklere saldırıyorum!

Açlık korkusunu içimden atsaydım kendime aç göz derdim!