Kendime mektup

Andaki benden andaki bana Sevgili Ben, Yazan kim, yazılan kim bilmiyorum ama pek de iki ayrı varlık gibi olduğumuzu düşünmüyorum. Kalp ve beyin, ayak ve el gibiyiz belki. Belki özüm, belki akıl hocam, belki alt beynim, belki üstbenimsin. Son okuduğum kitapların hepsinin ortak özelliklerinden biri içlerindeki bu sesin gür çıkmaya başlaması ya da bu ses üzerinde durmuş olmalarıydı. Ama bu son kitapta anladım ki, sen yazarın üstbeni gibi manyak biri değilsin ve bu beni ziyadesiyle memnun ediyor efendim. Ya çok akıllısın, ya çok bilgesin. Ya bizim yolculuğumuz bu hayatta döngüden çıkmamıza yaramayacak, ya da biz çok rahat ve güvenli bir yolculuk seçimi yaptık. Ya derinliğimiz baştan beri yüksek olduğu için ikimiz aramızda hep anlaşarak sakin ilerledik ya da başıma gelenler zaten yeterince öğreticiydi ve ben derslerimde başarılı oldum. Yazarın dediği pıt pıtları pat pat olmadan gördük belki. Belki sen o kadar bilge bir üstbendin ki ben özümü çok erken yaşlarda gördüm. Belki rol arkadaşlarımın en başarılılarından biri olan annemle anlaşmamız çok uysaldı ve bana çok yardımı oldu. Ve belki de henüz başıma geleceklerimi bilmediğim için çok çok önceden ahkam kesmeye başladım. Eski hayatlarım var mı bilmiyorum. Bilimsel bilginin kuşatıcılığı ve analiz yeteneğim sayesinde her şeye biraz daha üstten bakma imkanına sahip oluyorum. Ancak bu alışkanlık bende her şeyi didik analiz etme isteği uyandırıyor. Tüm bu yolculuk konularını didik didik analiz etmek istiyorum. Doğru mu yanlış mı anlamak kolay değil, çünkü kendi içinde tutarlı sistemler doğruluk testinden çabuk ve sorunsuz geçerler. 

Büyük teoriler böyle büyük olur. Amaç baştaki kabulleri kabul ettirmektir, sonrası akarak gelir. Yolculuk vb. teorilerde beni varlığına inandıran belli başlı birkaç nokta var. Onun dışındakiler gerçekten deli saçması gibi. İçinde ciddi tutarsızlıklar var. Belki ontoloji boyutundan bakarsak farklı açılımlar yakalayabiliriz ancak pratikteki etkileri oldukça tehlikeli. Öyle değer yargılarına temas ediyorlar ki gerçekten tehlikelerini katlıyorlar. Varlığına inandıran ilk noktalardan biri sensin. Seninle sağlıklı bir ilişki içinde yazışıyor olmak veya düşünüyor olmak veya benden ayrı olarak varlığını hissetmek çok gerçek. İkinci nokta bilinçaltı uygulamalarım. Üçüncüsü ise tatmin hissi. Bu üç nokta olmasa tümüyle reddedip atabilirdim bu teoriyi. Sonuç olarak sana teşekkür ederim, yazarınki gibi kaçık bir üstben olmadığın için. Bilge içsel bilişim seni çok seviyorum. Sonuç, kendi yolculuğumu seviyorum. Yolculuğumun tıpkı şimdiki gibi güvenli, rahat, öğretici, bolluk içinde, tatmin ve mutluluk içindeki deneyimlerini sevgiyle kabul ediyorum ve tüm deneyimlerimin içimden sevgiyle geçmeyi kabul ediyorum.