Kendimize Güvenmemiz İçin İlla Bilgimiz, Paramız, Şöhretimiz ve Mevkiimiz Olması mı Gerekiyor?

Bunlar bizde yoksa kendimize güvenimiz olmuyor.

Okumayı sevmiyorum ya da okuyamadım. Yeteneğim yok para kazanamadım yükselemedim.

“Bunların hiçbiri yoksa niye yaşıyorsun ki…”

Böyle olması gerektiğini düşünmek de cehalet; çünkü toplumda herkesin bilgili, varlıklı, şöhretli, mevkii sahibi olması mümkün mü?

E ne olacak?

Onlar da kendilerine güvenmesinler.

Yani yanınızda ezik dursunlar.

Yoksunların da “kendilerine güvenmeyi” sağlayacak bir davranış ortaya koymaları lazım.

Umursamazlık!

Hiç böyle şeyleri olmayanların da bazen kendilerine güvenli gibi davrandıklarını görüyoruz. Bir şey başarmak için değil umursamaz bir tavır geliştirmişler. Böyle bir şey elde edilmiyor ama hiç değilse ezik değiller.

Ne yapacaksın başka? Hem onlara kendine güven gerekmiyor büyük işler yapacak değiller  hanımların beylerin yanında ezilip büzülmesinler!

Bu şekildeki davranışlar cahil/kaba olarak niteleniyor tabi katılmıyorum ne yapsınlar kendilerini ancak böyle ifade edebiliyorlar. Onların bilgisi, parası, mevkii, şöhreti de bu.