Kendimizle barışık olmak

Kendinizi çözersiniz, kendinizle ilgili sorunlarınızı da halledersiniz ve kendinizle barışırsınız bir gün. Sözcüğün anlamına dikkat edelim, barışmak diyoruz. Kırgın mıydık kendimize? Belki evet, belki hayır… Teorik olarak herkes kadar hatalar yapmışızdır. “Herkes hata yaptı ama ben yapmadım” düşüncesi bile hatadır. Çünkü insanlar hata yapa yapa olgunlaşıyor. İşte o hataları beyninin derinliklerine gömenler ve üzerini örtenler kendisine kırgın değildir. Dolayısıyla kendisiyle barışmaya da gerek duymaz. Öylece düşünmeden yaşayıp giderler. Doğal olarak ders alınmadığı için yeni hatalar ve üzücü sonuçlar birbirini takip eder. Bazı insanlar ise hatalarını sorgular, üzülür ve bazen bedelini bile öder. Sonrasında kendini affedebiliyorsa barışır kendisiyle.

     Bu iki durumun dışında bir durum daha vardır aslında. Kişinin kendi küçük hatalarıyla uğraşması, kişiliğini düzeltmek için çaba harcaması… Bunlar pek çok insanda mevcut olan hırs, gurur, kibir, kıskançlık vs. tarzı özelliklerdir. Farkında olmadan elbise gibi kişiliklerine giydirdikleri, hatta olmazsa olmaz şeklinde savundukları bu özelliklerle uyum içinde yaşayıp giderler ve kendilerini sorgulamaktan ısrarla kaçınırlar.

     Örneğin kibiri ele alalım. Bir parça kibir bulunmazsa çevrendekiler seni saymaz mantığı vardır. Bu mantık doğrudur da! Fakat yapılması gereken, kibirden tamamen kurtularak kendini saydırmanın başka bir yolunu bulmaktır. Yere kalemini düşüren öğrencinin kalemini alarak uzatan öğretmen şöyle bir tepki alabilir; o öğrenci seni bir daha saymaz. Öyle bir sayar ki! Doğru bilgiler öğreterek ve ona sevgi vererek yaklaşırsanız, sevginin de saygının da katlanarak size döndüğünü görürsünüz. Kibir ise minimum bile olsa karşı tarafı tedirgin eder. Çekinme hissi yaratır ve insanların uzak durmasına neden olur.

     Hırs, egoyu aç olduğu konuda doyurmak için doludizgin koşmaktır. İnsan hangi isteklerini henüz doyuramamışsa o istekleri doğrultusunda daha fazla hırs yapar. Kimileri başarı, kimileri para için uğraşırlar. Bazıları da duygusal eksikliklerini gidermek için hırslanabilirler. Çirkin bir kadın güzelleşmek için, yoksul bir insan daha fazla para sahibi olmak için hırs yapabilir. Çok da normaldir bu durumlar. Fakat hırs hırstır işte. Kazandırırken bir yandan da kaybettirir insana. Bu arada kim hangi konudan en fazla söz ediyorsa açlığı da o alanla ilgilidir. Egoya geri dönelim. Türkan Şoray gibi hem güzel, hem başarılı bir insana iltifatlar yaptığınızda çok da umursamaz. Teşekkür eder, gülümser ve unutur. Neden mi? Egosu hemen her konuda doymuştur çünkü.

     Sıradan bir insan ise egosunu pek çok alanda doyurduğunda, kendisiyle barışık yaşamaya başladığında  ve kibrini minimuma indirdiğinde şu şekilde durumlarla karşılaşır;

     1- Kendisine aldırış etmeyi bırakır, başkaları ile ilgilenmeye başlar. Onları da anlamak ve yardım etmek ister. Doğal olarak empati kurmayı çok arttırır.

     2- En yakınındaki insanlar bile bu duruma kolayca alışarak esnekliğinden istifade etmeye, bazen de ona saf muamelesi yapmaya ve kullanmaya başlarlar. O zaman ilişkiyi yeniden değerlendirmesi, karşısındakine sanki kibirliymiş gibi yeniden mesafe koyması gerekir.

     3- Kendisine övgülerle geri dönüş olsun diye değil, (ki bundan rahatsızlık bile duyabilir) sadece öyle olması gerektiği için yardım etmeye çalıştığı kişilerle sorunlar yaşayabilir.

     4- Hayatla fazla bir çıkar ilişkisi kalmadığı için gittikçe daha özgür ve bağımsız olur. Açık yürekli ve özü sözü bir davranışları artar. Bu davranışları yine ezberci toplum tarafından yanlış anlaşılabilir. Mütevaziysen adam yerine konmazsın mantığı hep devrededir çünkü!

     5- Alınganlığı çok azalmıştır. Eleştirilere fazlasıyla açıktır ve bu tavrı vurdumduymazlık gibi algılanabilir.

     6- Bu maddeler böyle uzatılabilir. Fakat gerek yok.

     En önemlisi de, egosunu umursamayan insan bu maddeleri de çok umursamaz zaten!