Kendimle kavga ediyorum

Yaşamı bıraktım bir kenara kendimle kavga ediyorum.
Bir ömür nedir ki: arasında bir çizgi olan sayılar değil mi?
Başladı ve bitti.
İşte o aradaki çizgi var ya onu anlamlı kılabilmek değil mi yaşam?
Öyle düşünürdüm yılların öncesinde…
Ama artık hepsi sel sularına kapıldı gitti.
Dere değildi ki intikamını alan…
Bizdik kendimizden intikam alan.
Aklımızdı, düşüncelerimizdi, yaptıklarımızdı ve en kötüsü yapmadıklarımızdı, intikam alan.
Sel suları yılların öncesinde alıp götürmüştü her şeyi, aynen deprem gibi…
Giden sevgilerimiz, paylaşımlarımız bir ömür değil miydi?
Şimdi ben burada oturmuş kendimle kavga ediyorum.
Yağacak olan yağmur sularından sorumlu tutularak hakkında davalar açılan ben…
Bu yaşanan öykü dinleyenlere masal gibi geliyor, oysa bana gerçek…
Sokrates’in söyledikleri dönüp duruyor beynimin içinde;
“Beni suçlayanların üzerinizde nasıl bir izlenim bıraktıklarını bilmiyorum.
O denli kandırıcıydı ki sözleri, kendime payıma ben onları dinlerken az kalsın unutuyordum kim olduğumu.
Bununla birlikte inanın ki tek bir doğru söz söylememişlerdir…
Kıskançlık çekememezlikle sizleri kandırmaya çalışan, kendi kendilerini de kandıran bu adamlar, uğraşılması en güç olanlardır; çünkü bunlar buraya getirilemediği gibi söyledikleri de çürütülemez.
Bu yüzden gölgelerle çarpışmak, kendimi savunurken karşıtlarımı karıştırmak, beni yanıtlayacak kimse yokken konuşmak zorunda kalıyorum.”
Aslında ben de Sokrates gibi herkesten farklı bir şey yapmadım. Tüm suçum çevremi güzelleştirip yaşam kalitemi artırma çabaları.
“Bundan ne çıkar?” diye sorduğunuzu duyar gibiyim.
Evet, bundan ne çıkar?
İşte bu soruyu kendime sürekli sorarak kendimle kavga ediyorum.
İçinin karanlığı gözlerine vurmuş olan bir takım insanların yaşamımı kararttığını yaşamak öylesine zor ki; anlatılamaz.
Bu gün bayram güzel şeyler yaşamalıyım diyorum ama olmuyor.
Siz nüfuzlarıyla insanları satın alanlarla yaşadınız mı hiç?
İşte ben bunu da yaşıyorum ve onun için kavgalıyım kendimle…
Sığınacak bir liman arıyorsunuz, bütün limanlar kapalı…
Rüzgâra kapılıp gideyim diyorsunuz, inadına esmiyor rüzgârlar…
Ben artık sıkıldım kendimle olan kavgayı bitireyim diyorum, yapamıyorum, beynim uyuşmuş…
Diyojen örneği bir ışık arıyorum, içinin karanlığı gözlerine vurmuş olan bu insanların karanlığından kurtulmak için…
Bu bayram sabahı tüm dostlara gönül dolusu sevgilerle bayramınız kutlu olsun diyorum…