Kendin ol

Bireysel ve toplumsal ilişkiler...

Kendin olmayı bilmekle gelişir her şeyden önce...

Kendisi olmayı becerenlerce güzelleşir...

Ve bu koşullarda yaşam tadına doyum olmaz hale gelir...

Kendin olmasını öğrenmek gerekir öyleyse...

Bunun için bakın elimizde güzel bir şiir var...

F. Nıetszche’nin “yaşam” adlı şiiri...

Gelin...

Bu değerli “Alman şair ve düşünür”ü okuyalım şöyle...

Hem de defalarca...

Ve de düşünelim üzerinde saatlerce...

Gelelim kendimize...

İnsan olalım tam anlamıyla...

Özellikle de siyaset yapanlarımız bunu bilmeli...

Buyrun:

“YAŞAM

Gidene kal demeyeceksin...

Gidene kal demek zavallılara,

Kalana git demek terbiyesizlere,

Dönmeyene dön demek acizlere,

Hak edene git demek asillere yaraşır.

Hiç kimseye,

Hak ettiğinden fazla değer verme,

Yoksa değersiz hep sen olursun...

Düşün kim üzebilir seni, senden başka?

Kim doldurabilir içindeki boşluğu,

Sen istemezsen?

Kim mutlu edebilir seni,

Sen hazır değilsen?

Kim yıkar yıpratır,

Sen izin vermezsen?

Kim sever seni,

Sen kendini sevmezsen?

Her şey sende başlar,

Sende biter...

Yeter ki yürekli ol,

Tükenme tüketme tükettirme

İçindeki yaşam sevgisini...

Ya çaresizsiniz ya da çaresizsiniz.

Öyle bir hayat yaşadım ki...

Cenneti de gördüm cehennemi de.

Öyle bir aşk yaşadım ki...

Tutkuyu da gördüm pes etmeyi de.

Bazıları seyrederken hayatı en önden,

Kendimi bir sahnede buldum oynadım.

Öyle bir rol vermişlerdi ki...

Okudum...

Okudum...

Anlamadım.

Kendi kendime konuştum bazen evimde,

Hem kızdım hem güldüm halime

Sonra dedim ki söz ver kendine;

Denizleri seviyorsan,

Dalgaları da seveceksin,

Sevilmek istiyorsan,

Önce sevmeyi bileceksin,

Uçmayı biliyorsan,

Düşmeyi de bileceksin,

Korkarak yaşıyorsan,

Yalnızca hayatı seyredeceksin.

Öyle hayat yaşadım ki...

Son yolculukları erken tanıdım.

Öyle değerliymiş ki zaman,

Hep acele etmem bundan.

Anladım.”

F. NIETSZCHE (1844-1900)

...

Saygı ve sevgilerimle...