Kendinden kaçmak mı ? Yoksa...

Seviyorum gökyüzünü seyretmeyi, özgürleşiyorum sanki kendimden. İnsan, neden kendinden özgür olmak ister ki? Dünya denen üç boyutlu hapishaneye hapsettik ruhlarımızı. Beden kafesinde bir kuş gibi çırpınmakta canlarımız. Kurallar, kaideler, adetler sarmış dört bir yanımızı, ne kadar önemsersen onları, o kadar sıkarlar gırtlağını. İnsana en büyük zarar kendinden gelir. Senden başka hiç kimse sana zarar veremez. Koca Yunus boşuna dememiş ' bir ben var benden içeru ' diye. İçindeki sen yaşadıklarının sorumlusu, başkası değil. Bir çocuk gibi zırlamaya, feryat edip, şikayet etmeye bayılıyoruz. Gözümüz hep dışarı bakıyor suçlu arayıp duruyoruz, fütursuzca. Kimse dönüp de verdiği kararları, attğı adımları irdelemiyor ne yazık ki. Dün bugüne, bugün yarına gebe. Bugünün gizemine bir bak, bir yüzü dün, diğer yüzü yarın. Dün ve yarın bugünün içinde saklı o halde. Yapacak en güzel şey bugünde kalabilmek. Bugünü an ve an yaşayabilmek. Acısıyla tatlısıyla, anın kefine varabilmek. Kendinden kaçmak değil, kendine varmaktır aslolan. Asıldan uzaklaşan kayıp ruhlar, feryadı figan. Bu hoyrat ormanda sesini, senden başka olmaz duyan. Bir el uzanmalı senden sana, çekip almalı, kanatlandırmalı semaya. İç çekip özlemeli, kuşlar gibi süzülmeli, sevda diyarına.