Kendine acımak

- Kendine acıyorsun...!
- Hayır acımıyorum...!
- Evet acıyorsun acımıyorsan neden ağlıyorsun şu an?
- Bilmiyorum...
- Ben biliyorum..
-....
-Çünkü kendine acıyorsun.. Hep neden böyle oldu diye sorguluyorsun... Olmayan şeylere üzülüyorsun... Kendine acıyıp üzülecek şeyler çıkarıyorsun... Kendini bitirmek istiyorsun harap etmek istiyorsun... Bunu da kendine acıyarak yapıyorsun... Acınacak durumda değilsin... Hem de hiç... Etrafına bir bak...

Sessizce dinliyordu hiç birşey diyemedi söyledikleri karşısında. O konuşmasına devam ediyordu ama artık dinleyemiyordu...

Söylediklerini düşünmeye başladı... Evet haklıydı... Kendine acıyordu!

Bir baktı ki geçmişe, hep kendine acımış üzüldüğü yada üzülmek istediği anlarda... Olmayana ağlamış neden yok diye ya da neden farklı olmadı diye... ama bilmiyordu ki olsa da farkeden birşey olmayacaktı. Yine yaşayacakları bunlardan ibaret olacaktı...

Hepimiz için geçerli değil mi bu aslında... Kendimize acımaya başladığımız an hayatı kendimize zindan ediyoruz... Etrafımızdan soyutluyoruz kendimizi, oysa hayat çevremizde... Şöyle bi baksak aslında bizden daha kötü durumda olanları görsek, çıkmazdaki insanları anlasak elimizdekilerin değerini anlayacağız... Ve o zaman hayat bize gülecek biz hayata... daha bi anlam kazanacak gözümüzde elimizdeki güzel şeyleri görünce... Biz düne takılarak geleceği erteliyoruz farkında olmadan... Oysa gelecek beklemiyor bizi. Kayıveriyor biz tamamiyle geçmişe bakarken...

Şimdi hayat bana öğretti ki; kendime acımak yerine elimdekiyle mutlu olmam gerekiyor... Geçmişe bakıp üzülmek yerine geleceğimi umutla beklemem gerekiyor... Yarın hayallerimin gerçek olmayacağını düşünüp şimdiden üzülmek yerine bugünün keyfini çıkarıp zamanı gelince gerekirse üzülmem gerekiyor...

Ben istemezsem hayat beni yaralayamaz..

Herşey benim elimde... Bilinçaltım benim kölem ve çok itaatkar. Ben ne istersem ona yöneliyor.. Ben iyi şeyler düşündükçe iyi şeyler getiriyor bana, ben kötüye yöneldikçe o da sorgusuz benimle geliyor...

Küçük bir yaşanmışlık; insan isterse yıllardır kendine zehir ettiği günü bile güzel bir gün olarak da değerlendirebiliyor... herşey beynimizde yani kendi elimizdeymiş...

Ve bir şey daha öğrendim ki kendine acımak insanın gücünü ve kendine güvenini tüketen en büyük düşman...

16.05.2009