Kendine Teşekkürü Unutanlara

   Yapmadığın, yapamadığın, bazen yaptığın ama seni mutlu etmeyen durumlar yüzünden gözünü kapatıp saatlerce yatağın içinde döndüğün oluyor mu seninde benim gibi? Büyük pencereden baktığımızda kısıtlı dünya hayatımız süresince o kadar çok öğrenilecek bilgi, deneyimlenecek duygular, görülecek yerler var ki, insan durup düşündüğünde, '' Allahım nereden başlamalıyım?, Hangi yoldan gitmeliyim?, Kocaman evren içerisinde küçücük bir toz zerresi bile değilim, bu hayata, insanlara iz bırakabilecek miyim?'' gibi sorular sormadan duramıyor. En azından benim için böyle. Hep ileri noktaya bakarak yürüyorum. Aslında sürekli bir yolculuk halindeyim. Bu yolculuklarda bazen memnun olmadığım sonuçlar alıyorum ama çoğu zaman gözlerimi kapatıp, derin bir nefes alırken gülümsüyorum. Bu muazzam tatmin olma ruh hali içerisinde her zaman atladığım bir şeyin olduğunu farkettim; kendime teşekkür etmek.

  Gün içerisinde birçok insana teşekkür ediyoruz. Bir bardak su veren ev arkadaşımıza, para üstünü veren bakkala, arayıp nasıl olduğumuzu soran bir sevdiğimize. Her yeni güne ümitle uyanan, ellerimize kremler süren, bize kitaplar okuyan, aynada bize gülümseyen kendimizde teşekkürü haketmiyor mu? Gün sonunda hep yapamadıklarımıza odaklanmak, yapabildikleri için kendimize haksızlık etmek değil midir? 

  Yıllardır aynada gözlerimin içine gülümsyerek baktığı, her yere kapaklandığımda 'geçecek'' diye bana ümit verdiği, kendime ait bir blogta yazmam için bana cesaret verdiği için kendime teşekkürü bir borç bilirim. Sende kendine teşekkür etmeyen biriysen, bugün benimle birlikte kendine teşekkür et. Yazımı okuduğun için ben sana teşekkür ediyorum.

  Diğer yazılarımı okumak için, profilimde yer alan bloğumun linkine tıklayabilirsin. 

  Görüşmek üzere!