Kendine yolculuk, BOI ve BOV

Yazılarımı okuyan ve çoğunlukla yorumlayan bir çok arkadaşım biliyor aslında Ata Kemal Şahin'i ve O'nun kitaplarını. Geçen yıldan bu yana kitapları okumaya niyetlenmiş ama hayatın koşuşturmacası içinde bir türlü fırsat bulamamış, tam hadi okuyayım dediğim dönemde de Ata Bey'in kitaplarını bir türlü bulamamıştım.  

Sonunda D&R'dan sipariş ettiğim kitaplar 10 günlük beklemeden sonra elime ulaştı. Bir yıldır okumayı hedeflediğimden okunmayı bekleyen bir sürü kitabımın içinde öncelikli olarak yerini aldı. Önceliklendirmemin başlıca sebeplerinden bir tanesi, Esin Nefes'in Ata Kemal Bey'in sayfasında yayınlanan Aşkın C Şıkkı adlı kitabının kahramanı Ceyda'yı içeren misafir blogu oldu.  

Ata Kemal Bey'in bloglarında BOI ve BOV ile ilgili bir çok blog okumuş ama kitapları okuyamadığım için aradaki detayları anlamamıştım. Hatta yorumlarımda da karmakarışık bloglar olduğunu ifade etmiştim. Haklı olarak O'da kitapları okumadan blogları anlamamamın normal olduğunu anlatmıştı bana. Şimdi o blogları tekrar okuduğumda elbetteki tüm taşlar yerli yerine oturuyor.  

Öncelikle şunu belirtmek isterim ki; Bence her iki kitap Ata Kemal Bey'in gerçek hikayesi olduğu için kitapların bazı bölümlerinde sorularım oldu ve O'da hiç sıkılmadan sorularıma cevaplar verdi. Sabrından dolayı kendisine teşekkür ediyorum. Bir kitabı okurken yazarına soru sormak her zaman mümkün olmuyor ne de olsa.  

BOI'ye ilk başladığımda daha ilk iki sayfada öyle karmaşık ifadeler, anlatımlar ve yabancı isimler vardı ki, ilk düşündüğüm şey, hiç bilmeden bu kitabın ilk iki sayfasını kitapçıda okusaydım satın almayı düşünmezdim oldu. Okumaya devam ettikçe, karakterleri ve hikayenin geçtiği yerleri tanımaya başladıkça, kitabın içindeki şifreler birbirini tamamladıkça kitabın sonuna nasıl geldiğini anlamıyorsunuz. İlk kitap öyle bir yerde bitiyor ki? Eee daha hikaye yeni başlamıştı dedirtiyor.  

BOV, BOI'nin bittiği yerden soluksuz devam ediyor. Her iki kitap içinde geçerli olan ama özellikle ikinci kitapta daha çok göze çarpan ciddi bir emek var. Üzerinde çok çalışılmış, çok araştırılmış ve iyi kurgulanmış. Karakterler için bir harita çıkarılmışsa eğer onların bile çok sayfa tuttuğuna eminim ben.  

BOV daha heyecanlı ve sürükleyici gidiyor. Çok fazla detay var. Bazen ne gerek vardı bu detaylara diye düşündüğüm oldu ama kitap bitiminde o detayların zihnimin bir köşesinde çarpıcı bir biçimde durduğunu farkettim. Yaklaşık 500 sayfa olan BOV'u elimden bırakamadan bir hafta içinde bitirdim. Kitabı bitirdiğimde yorgundum. Çünkü kitabın içindeki her olayı öyle yaşatmış ki yazar kendiniz bizzat Murat oluyor, Els oluyor, Ronnie oluyorsunuz. Olaylar arasında nefes almaya vakit yok. Kitabı bıraktığınızda acaba şimdi ne olacak diye düşünmeden edemiyorsunuz. Hikayeyi tahmin etmeye çalıştığım her yerde yanıldım. Kitabın başında düşündüğüm ve sonu bu şekilde olur mutlaka dediğim hiçbirşey olmadı.  

Yarı gerçek, yarı kurgu hikaye ve kahramanlarıyla ilginç bir tat veriyor kitapları Ata Kemal Bey'in.  

Her iki kitabındaki emeği ve paylaşımları için tebrik ve teşekkürlerimi sunuyorum.