Kendini beğenmiş aşık

O kadar seveceksin ki beni,

o kadar benimseyeceksin ki bu sevgiyi,

o kadar “ben” olacaksın ki,

fark etmeyeceksin bile bu sevgiyi.

Nereye gidersen git,

bu sessiz varlığımı

içinde hissedeceksin hep.

Usulca sıyrılıp geceden,

bir kaçak gibi güne dokunurken,

gülümserken,

televizyon seyrederken,

sabunlarken ellerini,

iki elinle bastırıp kitaplarını o narin göğsüne,

gözlerin yolda aklın başka yerde,

dalgın dalgın yürürken bile yolda,

bir an irkileceksin.

Uyumaya korkacaksın,

çünkü hep beni göreceksin rüyalarında.

Konuşmaya korkacaksın,

çünkü hep beni söyleyecek gibi olacak dillerin.

Gülmeye korkacaksın,

çünkü aniden ağlamaya başlayacaksın benim için.

Gözlerin beni gösterecek herkese.

Yıkanmaya korkacaksın,

su yutacak gibi olacak;

bensiz sen hep kirli kalacaksın!

Benim için süsleneceksin,

benim için ıslanacaksın yağmurlarda uzun uzun,

benim için yaşayacaksın;

belki bilmeden,

belki de bilip, kabul etmek istemeden.

Ben duyacağım elbet bu hallerini.

O kadar yakınında olacağım ki senin;

saçının telinde,

ellerinin içinde,

bir damla terle sırtında,

alnındaki bir çizgide,

tam ortasında gözbebeklerinin,

aklında, ama illa aklında…

Kimse fark etmeyecek gerçek seni,

kimse görmeyecek,

kimse anlamayacak,

kimse istemeyecek.

“Sen”i bende bıraktığın için,

hep bir başkasını oynayacaksın.

Fıttıracaksın,

hatta öleceksin,

benim için öleceksin…

Delal Dara KILINÇ
LaL- 2006 Sone Yayınları

ddarakilinc@hotmail.com