Kendini görenlerin mahrum olması hakkında hikaye

Birisinin ilmi nücumda biraz eli vardı (mahareti vardı). Fakat başı kibir ile sarhoştu. Kendisini çok büyük müneccim görürdü.

Bu adam uzak yoldan kalktı. Gûşiyar’ın (Fars hakimlerinden birinin adıdır) yanına geldi. Gönlü öğrenmek hevesiyle, fakat başı gurur ile dolu idi.

Bu adam Gûşiyar’ın yanında biraz kaldı. Fakat Gûşiyar buna bir şey öğretmek istemiyor, onu atlatıyordu.

Nihayet, bu adam bir şey öğrenmediği halde, geldiği yere gitmek istedi. O zaman büyük âlim Gûşiyar; ona birkaç söz söyledi: ‘’Sen kendini akıl ile, ilim ile dolu zannetmişsin. Dolmuş kap tekrar doldurulur mu? Dava ile dolusun, onun için boş gidiyorsun. Boş gel ki, ilim ile dolu avdet edesin! ‘’

KELİMELER:

İlmi nücum    : Yıldızlar ilmi, günümüzde astroloji ilmi.

Avdet etmek  : Dönmek, geri gelmek.

 İlim kendini bilme yolunda kullanılırsa değerlidir. Kendinin ne kadar değerli olduğunu gösterme adına egoyu besleme adına kullanılırsa hiç bir zaman hakiki anlamda değerli olamaz, geçicidir.

 Her bir birimin bilgiyi yorumlayıp değerlendirmesi kendince olacağı için farklı yorumlara izin veren bilginin çok farklı boyutları ile tanışıp, beslenip gelişebilir. Her ne kadar bilgi öğrenmek için başka kaynaklara yönelinse bile eğer benlikten geçilmediyse, yöneliş hangi kaynak olursa olsun, o kaynağı hakkıyla değerlendirmek mümkün olmayacaktır.

 Bu hikayede astroloji bilgisi aslında kişinin varsaydığı benliğinin programıdır ve ben biliyorum diyerek beyne kilit vurmak sonsuz varyasyonlu işlem yapan beynin sunacaklarından kendini mahrum etmektir. Ben biliyorum diyerek yönelişin hepsi çıkmaz ego sokağıdır ve egonun kibri ile de asla sonsuz hakikate yolculuğa uzanılmaz.

Hikayedeki bilge beynimizin akıl yönünü ve bunu da ortaya koyan  prefrontal korteksi, kibirli kişi de limbik sistemin ağır etkisi ile yaşayanı işaret etmekte.

 Ahmed F. Yüksel

https://twitter.com/sufafy