Kendini sevmenin güzelliği

Ancak ve ancak kendisini seven insan

Başkalarına saygı ve sevgi duyar

Ancak saygının olağanlaştığı yerde barış yerleşir.

Barışın olduğu yerde ancak bolluk görülür

Kendisini sevmeyen insan

Başkalarını neden sevsin ki

Başkalarına neden saygı duysun ki

Başkalarını sevip saymayan insan

Neden onlara iyilik yapsın ki

İyiliğin olmadığı yerde

Barış nasıl doğsun ki nasıl yaşasın ki

Barış yoksa

İnsanlar birbirlerine nasıl güvensin ki

Nasıl işbirliği gerçekleşsin ki

İşbirliği yoksa

Nasıl birlik beraberlikten söz edeceğiz ki

Nasıl insanız biz diyebileceğiz ki

İnsanız diyemedikten sonra

Yarın ne yüzle Tanrının karşısına çıkıp

El bağlayıp boyun büküp

Al beni

Al beni ne olur yanına

Benim yanım orası diyebileceğiz ki

Başlayalım o zaman

Kendimizi dosdoğru sevme çalışmasına

Pedagoji alıyor sırayı

İki bin defa kulağın duyacağı yükse sesle

Olumlu ve şimdiki zaman tümcesiyle

“Kendimi seviyorum” diyoruz

Devam edeceğiz sonra

“Özsaygımı geliştiriyorum

Özdenetimimi geliştiriyorum

Empati yapan oluyorum

Sorun çözücü yönümü geliştiriyorum

İşbirliğine yatkın oluyorum”

Bu yönümüz gelişince işte doğru insan oluyoruz

Geleceğimiz doğru insan çoğalmasıyla güzelleşecektir ancak

Bu iyi biline

Ben okurlardan bu konuyu öncelikle düşünmelerini istiyorum

Çünkü birçok insanla bunu konuşuyorum gülüp kalıyorlar sadece

Tekrar zor geliyor onlara ve genele

Oysa bu bilimsel ilke

Bu ilke pedagoji biliminin “bilinçaltı” yazma ilkesi

Ne diyor Leo Buscaglia

“Ben kendim kusursuzlaşıncaya kadar

Sana bir şey söylemeyeceğim

Onun için benden korkma”

Son söz

“Başkalarına bir şeyler söyleyen kimse

O konuda kendisine baksın önce

Bakar ki o sözü söylemeye yüzü olmaz”                                        

Hz. Muhammed (Sav)

Saygı ve sevgilerimle