Kendini unutma

Anlamsızlığını yitirken hayat;
Yaptıklarını ve yaşamdan aldıklarını süzerken,
İçinde kaybolduğun anın, sızının ve unutup kendini başka bir kimliğe bürünmenin anlamsızlığına da kabullenmelisin.

Nefes aldığında tekrar vereceğini bildiğin gibi bütün yanlızlığında

Sonra;
Hayallerinin tükendiğini farkına varacaksın.

Bunun sende yarattığı "yitiklik" korkusuyla yüksek bir yere çıkıp
/ ki en çokta penceremizden
Dünyayı izlemeye koyulacak ve aklına " başkalarının söylemleri" , "yazdıkları" girince sınırsız büyük bir tarlaya
heyecanla tekrar ekeceksin "düşlerini...."

Çünkü; hiç birşey seni senden kopartmaz ...

Sadece kalbin ve beynin arasındaki "bağ" çaresizliğin kadar incelmiştir...

Çaresizliğin; Seni bulunduğun Kentte "hayalete" çevirebilir.

Bunun için tek derdin, kendini "unutmaman"olmalı...