Kendinize bir iyilik yapın!

Yardımseverlik duygusunu yaşamak, aslında insanın kendine yaptığı bir iyiliktir.
Ruhen ve bedenen bir rahatlamak yöntemidir!
Ancak açıktan değil,kırmadan, utandırmadan yapılırsa.
Geçmişte mahalle yaşantımız öğretmişti bizlere iyilikler hakkındaki ilk dersleri.
Şimdilerdeki gibi,barbükülerden pirzola kokularını püskürtmezdik insanların üzerlerine!
Bir evde değişik bir şey piştiği zaman,yediklerimiz içimize sinmez,bildik evlere dağıtırdık.
Boyumuzdan büyük tepsilerle çalardık kapıları,güleç yüzlü teyzeler karşılardı bizleri

Ve mutlaka hal hatır sorulurdu, annen nasıl baban nasıl?

Güle oynaya yapılırdı yardımlar!

"Annen böreğin tuzunu fazla katmış bile derlerdi bizlere!"

"Geçenki gözlemeye bayıldık valla, parmaklarımızı yedik!"

Günümüzde karşı komşumuzu bile tanımıyoruz oysa!

Şimdi diyeceksiniz ki hayat pahalı,insanların bir şeyi yokki nesini dağıtacak?

Bu sözlerle kendimizi savunmak,kolaycılığa kaçmak değildirde nedir?

Hiç olurmu öyle şey efendim?

Hem birbirini tanımayan, bir selamı esirgeyen apartman ahalisi içerisinde ve herkesin her şeyi yediği bir devirde paylaşacak hiçbir şeyi olamaz.

Ama aramak istersek mutlaka buluruz!

Hem zaten yardım sever bir milletiz ya biz,daha başka ne yapalım diyenlerimizde çıkabilir.

Televizyonlarda izlemekteyiz ya alenen yapılan yardımları.

Yardımda sınırımız yoktur maşallah,ama hep hata üstüne hatalar yaparız.

İçi makarna ve ekmek dolu poşetler atarız ya yüzlerce kişinin üzerine!

Hani kapmak için birbirlerini ezerler ya?

Ama böylesi yardımlar hiçbir anlam ifade etmez.

İnsanları aşağılamak dışında!

Aile terbiyesinin önemi, işte böylesi durumlarda ortaya çıkar!

Şimdi çocuk ailenin aynası ya, hani ne görürse onu alır ya!

Bu nedenle çok dikkatli olmalıyız.

Öğrendiklerimizi öğretmeliyiz!

Kendimizi bir süzgeçten geçirmemiz gerekiyor acilen.

Yapabileceklerimizin sınırlarını, gücümüz ölçüsünde mutlaka çizmeliyiz.

Yaptığımız her yardımda kendimiz adına bir yardım aldığımızı fark ederiz o zaman.

Paylaşmak bizi büyütüp olgunlaştırabilir.

Daha iyi bir anne, daha iyi bir baba olabiliriz o zaman.

Hoşumuza gidecek duygularımız öne çıkabilir.

Gevşeriz,sıkılmayız!