- Kategori
- Şiir
Kenttir tüm sorumlusu bu kamaşmanın
antakya
Küllenme korkusu mu bu bilemiyorum
Teselliyi nerde arayacağına karar verememiş ayaklarım
İmkânsıza yürüyor
Yani sana…
—II-
Artık tanıyamadığım mekânlar geliyor üstüme
Boğulmaya yakınken sorular soruyor bir çocuk
Kimsiniz siz?
Bildik bir paragrafın tutsaklarıydık belki
Anlaşılır öykülerin figüranları
Hep bir ağızdan söylenebilen bir besteydik sanki
Sıradan, sade yani insan…
—III-
Günlerden ne olduğundan çok
Ne zaman gece olacağının önemsendiği
Dönemlerdeydik…
—IV-
Kaybolmak bu değilse nedir, bilemiyorum
Adressiz gezinmeler yeniliği örüyordu özenle
Ben imkânsızı istiyordum
Yani seni…
—V-
Bak işte ışığa da alıştım…
01.06.10
Nadir