Kerbela, Muharrem ayı

Hasanım ağu içti, Leb-i Suker ah çeker, 
Hüseyin attan düştü kime şikar ah çeker, 
Nerde kalmış acaba, bak Zülfikar ah çeker, 
Ali'nin on bir oğlu, yerde yatar ah çeker, 
Fatma ananın ciğeri, sızlar sızlar ah çeker, 
Hüseyin attan düştü Sahra-i Kerbela' ya, 
Cibril,kurban haber ver, Sultan-i Enbiyaya…

Kerbela' da 10 Ekim 680 tarihinde İmam Hüseyin, 72 yakınıyla birlikte şehit edildiği için Muharrem, aynı zamanda bir yas orucudur. Orucun sonunda yani 16 Kasım ve sonrası aşureler yapılarak dağıtılır.

Muharrem orucu Kerbela’ da katledilen Hz. Hüseyin ve zalimlere boyun eğmeyen mazlumların anısına tutulan yas orucudur aslında. Kuşkusuz ayrımcılık yapmak ve bir inancı diğerinden üstün gösterme telaşı değildir. Lakin bu anlamda birçok bedeller ödemiş bir inanca saygı istemekte en doğal haktır.

Muharrem orucunda insana haz veren şeylerden ve eğlenceden kaçınılır. İnsanları kırmamaya ve hoşgörülü olmaya gayret edilir. Küs olanlar mutlaka barışmalıdır. Hiçbir cana kıyılmaz. Hatta canlı olduğu için ağaç bile kesilmez. İmam Hüseyin, Yezid tarafından Kerbela'da susuz bırakıldığı için su içilmez ve sıvı ihtiyacı diğer içecekler ve gıdalardan karşılanır.

Kaldı ki Aleviler Muharrem orucu bitene kadar duygusal olurlar. Bu yüzden kendilerini yemeye içmeye vermezler. Akıllarına bile getirmezler. Kerbela belki de insanlık tarihinin en acımasız katliamlarından birisiydi ve Aleviler bu katliamlardan büyük ölçüde nasibini almıştı.

Muharrem orucunun on ikinci gününden sonra ise On iki İmamlar 'ın ve bu yolda şehit olan bütün canların anısına on iki çeşit/veya daha fazla gıdadan oluşan Aşure Çorbası pişirilerek o yılki Muharrem orucu bitirilir.