Kesitler

Gözüne bakmak ve anlamak... Sizde farkeder misiniz? Bir şekilde tanıştınız ve gülüşünden, bakışından bahane olarak bir konu bulup, size geri döneceğini anlayabiliyor musunuz? İlginç değil mi? Aslında sezgilerimiz ne kadar kuvvetli.

İki gündür saç kesiyorum. Bu konuda aldığım bir eğitim veya gittiğim bir kurs yok. Çok güzel, kısacık ve modelli saçlar kesiyorum. Herkes birbirine ''saçların ne güzel olmuş, kime kestirdin'' diye soruyor. Ben yapmamışım gibi duruyorum sessizce.

Ondokuz kişilik bir arkadaş grubu olarak yemekteyiz ve ben hiç konuşmadan oturuyorum.Dört saat kadar sonra herkes ayrılıyor mekandan ve ben hep gülümsüyorum.

Çarşıya her çıktığımda kumaşçılara gidiyorum.O harika dokuması olan kumaşlara ve renklere bakıyorum.Kafamda binlerce elbise tasarlıyorum.Bir kaç kumaş alıp eve gidiyorum.Evde dikiş makinası yok.Hatta evimizde hiç dikiş makinası olmadı.Bir gün harika, tiril tiril elbiseler dikeceğime inanıyorum.

Seramik atölyelerinde dolaşıyorum ve ders almaya karar veriyorum.Ya zamanı uymuyor, yada parası.Kızıp söylenerek çıkıyorum ve bunu her yaz yapıyorum.

Eve boyalar, tuvaller alıyorum.Yapıp yapıp resimleri bir kenara yığıyorum.Sonra eşe dosta dağıtıyorum.Boyalar bitiyor, renkler soluyor.

Bir sürü şey yapmak istiyorum.

Çocukken annem beni her pazara götürdüğünde ağlayarak geri dönerdim.Çünkü elinde bir şişe ve bardak olan çocuklar su satardı.Bende satmak isterdim, doğal olarak annem izin vermezdi.Hatta bir gün dolaptan aldığım bir şişe suyla kapıda yakalamıştı beni...

Sonra simit satmak için ağlardım.Akşam olup, hava karardığında hele kış ayındaysak ve yağmur yağıyorsa gökten boşalırcasına, cam kenarına oturur ve o simitçinin evine çok mutlu olarak döndüğünü hayal ederdim.Yüzüm aydınlanırdı.

Ortaokulda çiçek yapma kursuna gitmiştim.Herkes dışarıda oynarken, ben kursa gidiyor ve harika yapma çiçekler yapıyordum.Neden? Bilmiyorum...

Algılar...Hep açık ve yoruyor beni...

EBRU