Keşke dememek İçin

Ne kadar güveniyoruz hislerimize, ne kadar tanıyoruz kendimizi ve ne kadar eminiz kendimizden. Bazen bizim için doğru olamayacağını hissettiğimiz halde yaşanmasına engel olamadığımız durumlar gelir başımıza. Biz buna çoğu zaman kader, kısmet, çoğu zaman da şansızlık der geçeriz. Böyle midir aslında? Belki çok az ilgilisi vardır ama gerçek bu değildir.

Maalesef hayat her zaman düşündüğümüz, hayal ettiğimiz gibi olmaz. Hayal kırıklıkları yaşarız ve bu bizi öyle etkiler ki her zaman bu hayalkırıklıklarının bizimle geleceğini düşünerek, yok yere belki hem kendimizi hem de karşımızdakini istemeden üzeriz, çok pişman oluruz ama pişman olmak, özür dilemek bile yetmez bir süre sonra.

İnanmayı çok istesek de, güvenmiz sarsılmıştır bir kere, acı çekmişizdir, ve o kadar yorulmuşuzdur ki ne kadar inanmak, mutlu olmak istesek de belki bile bile mutsuzluğu seçerek, korkularımıza yenik düşeriz. Kaybetmekten korktuğumuz için sevmekten de korkarız. Ve işte asıl hatayı o zaman yapar, kaderi de çizer, kısmeti de kapatır, şansımızı da küstürürüz.

Bir şeyleri değiştirmek istiyorsak, önce kendimizden başlamalıyız ve ne istediğimizden emin olmalıyız. Unutmamalıyız ki, çıkış yolunu kendimiz bulabiliriz çünkü nereye gideceğimizi en iyi kendimiz biliriz.