Keşke her şey çocukluğumdaki gibi kalsaydı

Küçükken çevremde yeni yeni konutlar yapıldığını görür, kocaman apartmanlara bakardım. Bazen aklıma gelirdi, sorardım kendi kendime: 'Bunları kim alır, kim orturacak bu evlerde?' diye. Bizim bir evimiz vardı ve başka bir konuta ihtiyacımız yoktu. Öyleyse diğerlerinin de, herkesin de mutlaka bir evi vardı. Peki neden bu kadar konut yapılıyordu? 'Herhalde zenginler alıyordur' diye düşünürdüm.

Zaman hızla geçip gitti ve ben kocaman oldum. Geldiğim noktadan durup baktığımda işin hem öyle olduğunu hem de öyle olmadığını gördüm. Evet, bu ülkede gerçekten de konuta; deprem gerçeği düşünüldüğünde sağlam konuta ihtiyaç var. Bu nedenle yeni konutlar yapılmalı insanlar içinde otursun diye. Ama insanlığın temel haklarından biri olan barınma konusunda ülkemizdeki vahim tablo beni 'Keşke her şey çocukluğumdaki gibi kalsaydı' düşüncesine itiyor.

Türkiye'de milyonlarca insanın evi yok ve diğer ekonomik koşullar da düşünüldüğünde konut sorununun büyüklüğü çarpıcı bir şekilde karşımızda duruyor. Yine eskisi gibi konutlar yapılıyor ve ben biliyorum ki Türkiye'de gerçekten de nitelikli konut açığı bulunuyor. Nedir konut açığı? Mevcut konut stokunun ihtiyacı karşılayamaması, yetersiz kalması. Peki yeni konutlar neden yapılır? Bu konut açığını kapatmak için. Yeni konutlar yapılıyor yapılmasına da, asıl bu açığın içinde bulunan yani konutu olmayan vatandaşlar bu konutları alamıyor. Paraları olsaydı ben küçükken alırlardı zaten. Peki bu konutlar neden yapılıyor? Tabi ki, parası olanlar, 'zenginler' alsın diye.

Bu ülkede onca yıl geçmiş ama pek birşey değişmemiş anlaşılan. Değişmesi için birşey yapıldı mortgage çıkartıldı ama o da şimdilik konutu olanların daha fazlasını edinmesine yaradı. Yani konutu olmayan yine konutsuz kaldı.