Keşke olsa...

Bir dizi var televizyonda. Ana karakterlerden biri ölümcül bir yara alıyor. Ameliyathaneye götürürlerken onu, ölen karısının hayali belki de hayaleti yanında ilerliyor ameliyetheneye doğru...

Başka filmlerde de benzer sahnelerle karşılaştığımda aklımda bir soru hep. Ölünce ne oluyor aslında?

Sevdiklerimiz öldüğünde acaba bizi ziyarete geliyorlar mı? Biz onları görmüyoruz ama onlar belki de " 6. His " filminde olduğu gibi ya da " Medium " dizisinde olduğu gibi, ortalarda dolanıyorlar mı?

Anneannem öleli altı seneyi geçti. Çok özlüyorum onu. Dedem öldükten birkaç zaman sonra bizim yanımıza taşınmıştı rahmetli. Beraber kalıyorduk benim odamda. Geç saatlere kadar bır bır bır sohbet ederdik.
Ne çok şey anlatırdı film kıvamında...

Halet Hanım, Yunanistan 'da Midilli adasında doğmuş. Orada evlenmiş. Selanik' e taşınmışlar ve bir gün dedem eve gelmiş. " Hazırlan. Gidiyoruz Türkiye'ye " demiş. Annem küçük, kundakta daha. Teyzem biraz daha ele gelir vaziyette. Mübadele sonrası bu bahsettiğim olay.

Çok varlıklılarmış Yunanistan'da. Hemen çok değerli şeylerini bir bohçaya tıkalayıp, gece vakti kaçarcasına yola koyulmuşlar. Dedem bir sandalcıyla anlaşmış. Onları kaçak olarak Meriç nehrinden, Enez'e getirecekmiş. Yolda sandalcıya ufak bi servet ödemişler. Sabaha karşı Enez'delermiş.

Sonra herşey çok da kolay olmamış. Adapazarı'na varana kadar , ki orada da çok malları olması gerekiyormuş, çok zorlanmışlar.

Kasabadan kasabaya geçmişler. Her geldikleri yeni kasabada defalarca sorgudan geçmişler. Niye Türkiye'ye kaçtıkları araştırılıyormuş.

Serde gençlik var. Anneannem, canına tak edince sorgu faslı, yumruğunu hakimin masasına vurup, yarı Türkçe, yarı Çerkesçe, yarı da Rumca bağıra çağıra " yettiyse yetti " demiş. O gün de sorguların sonu olmuş zaten.

Sonrası büyük zorluklar. Adapazarı'na gelince kendilerine ait toprakların yerinde yeller estiğini görmüşler, çünkü kendi büyükleri Çerkes Ethem'in peşine düşüp Yunanistan'a gittikleri için ; Türkiye'de kalan akrabaları, kadastro geçerken bu malların sahipleri var dememişler. Dolayısıyla buraya gelmişler ama ellerindeki herşeyi kaybetmişler.

Hayat işte insanlara neler hazırlıyor bilemiyoruz hiç.

Neyse zorlukla da olsa başlarını sokacak bir ufacık evleri olmuş.

Ama Halet Hanım'cığım Yunanistan'da evlenip kalan Nimet Abla'sını ve ailede Mısır'da ölüp bize miraslar bırakacağı gülüşme konusu olan Ekrem Ağabey'inin akıbetini merak ederek öldü.

Öyle güzel masallar, öyle hoş anılar anlatırdı ki canım benim. Çok muzipti. Güler geçirirdi bizi.

Nasıl özlüyorum onu, keşke beni ziyarete geliyor olsa diyorum. Kızımın büyüdüğünü, teyzemlerin geçen hafta Giresun'dan kalkıp bizi ziyarete geldiğini görmüş olsa...

O yağmurlu günde mezarlığa onu ziyarete gittiğimizde ona söylediklerimizi duyabilmiş olsa...