Keşke sen de gelebilseydin

Bir dağın eteğinde beyaz bir örtü vardı bilinmezlerin ötesinde. Beyaz bir gelin gibiydi uzun boylu, insanın nefesini kesen dorukları vardı keşfedilmeyi bekleyen. Çok yükseklere çıkılınca yürekler hızlı çarpmaya başlardı rüzgar saçlarımızı okşamaya devam ederken. Burada; kaybettiğimiz benliğimizi aramaya devam ediyorduk en arananından. Wantedlenmişken göğsümüzün kafesinden kaçan yüreğimiz, acaba nerelere gitmiştir dersiniz bulunması gereken ıraklarda? Şöyle derin bir nefes çektim içime kar kokusunun taze misliğinden. Tatlı tatlı kar kokusunu alırken benliğimden içeri, birden O çıkıverdi aniden en ummadığım rotadan. Karlı dağın yüksekliği değildi içimi ürperten. En hakikisinden beyaz bir sadeliğin elmas parlaklığıydı beni yerimden zıplatan. Onun yüreğiydi yanıma gelen. Sesimi duymuştu bulunması gereken uzaklardan. Kendisi yoktu ama yanımda. Varlığını hissedebiliyordum onun. Avazım çıktığı kadar haykırdım sesini boğazlarım yırtılırcasına. Sana seslendiğim haykırışımın yankısı senden önce gelmişti yanıma. Ama sen yoksun yanımda sevdiğim, gelinciğim. Keşke sen de haykırışımla gelebilseydin bu etekleri kanlı yüce dağlara.....