- Kategori
- Şiir
Keşke Şimdi Uyansam
Buz gibi bir Şubat sabahına açsam gözlerimi.
Valide "hadi okula geç kalıyorsun" dese.
5 dakika daha kalabilsem sıcacık yatağımın içinde ve bitiremediğim ödevlerimi sıkıştısam sabah kahvaltısının içine.
Çamurlu ayakkabılarımla yollansam köyümün okuluna.
Sırtımda sadece defterlerimin ve kitaplarımın ağırlığı olsa keşke.
Sobanın üzerindeki gügüm arada bir taşsa ve "tısss" sesi ninni olsa bana.
"Bizimkiler" dizisindeki Cemil'den başka sarhoş tanımasam.
Korksam gece uyurken, Yorganı başıma çekip nefesimde ısınsam.
Bir zamanlar saflık vardı.
Yoklukta mutluluğu yaşamak vardı.
Şimdi varlık içinde çoğu şeyin yokluğuunu çekiyoruz.
Dünya kafasına göre dönüyor.
Gökyüzü bazen aydınlık, bazen karanlık; tıpkı düşüncelerim gibi.
Büyüdükçe olgunlaşmak ya da olgunlaştıkça duyguları kaybetmekten ziyade sanki günden güne kendimizi kaybediyoruz.