Keşke yaşasaydın

Beni giderken kime emanet ettin?  

Sensizliğin soğuk ellerime mi? 

Sevgisizliğin boş kucaklarına mı? 

Yoksa sabrımın kalmayan ölçüsüne mi? 

Sen beni sadece bana bıraktın,  

Gittikçe daralan çerçeveme,  

Hatıralarımı koysam almıyor,  

Yenilerini koysam taşıyor,  

Ben artık dolmuşum acıya,  

Doymuşum eleme, kedere,  

Bırakmasaydın beni bana,  

Emanetine hiyanet ederim.  

Bakamam senin kadar kendime. 

Sevemem kendimi,  

Senin beni sevdiğin kadar. 

Keşke hiç ama hiç gitmeseydin... 

Aysel AKSÜMER