Keşke

Hüzün bulutu benle birlikte geziyor bu aralar.

Ben nereye o oraya.

Hiçbir şey eskisi gibi değil artık.

Çok sevdiğim eski bir şarkının sözleri gibi;

<ı>

<ı>“ Sakın çıkma patika yollara, o dağlara, kırlara o karlı ovaya,

<ı>Yenik düşüyor her şey zamana

<ı>Biz büyüdük ve kirlendi dünya ,,

Ne özenirdim büyümeğe küçük bir kızken.

Ne hayaller kurardım.

Şimdi keşke okula yeni başlayacak o kız çocuğu olabilsem tekrar.

Kırmızı bir okul çantası alsalar bana, renk renk defter kaplarıyla kaplasa annem defterlerimi, çeşit çeşit kalemlerim olsa ve ben okula başlıyorum diye heyecanlansam, büyümek istesem … Büyümesem.

Keşke uzaklarda bir köyde akan küçücük bir dere olsam.

Suyum hiç eksilmese, yaz kış aynı hızla aksam.

Bakınca suya, derenin dibindeki taşları görebilse insanlar, öyle berrak, öyle duru, sularım hiç bulanmasa.

Keşke umutlarım cebimde düşsem yollara ve birer birer dökülmese cebimden umutlarım ben farkında olmadan.

Keşke, ormanlar yanmasa, darbeler olmasa.

Hiçbir yerde patlamasa bombalar.

Ne küçücük çocuklar ne karnındaki bebeği ile Filizler ölmese.

Keşke savaş olmasa, terör yüzünden evlerinden çıkmaya korkmasa insanlar, keşke korkup susmak zorunda kalmasa hiç kimse.

Keşke dünyanın imparatoru olan ülkenin savaş gemileri sevdiğim şehri ikiye bölen denizi yara yara, pervasızca geçip gitmese bir başka ülkeye doğru ve keşke başka ülkenin savaş gemileri gittikleri yerde o gemilerin gelişini beklemese.

Diyorum ya hüzün bulutu benle birlikte geziyor bu aralar.

Ben nereye, o oraya.

Hiçbir şey eskisi gibi değil artık.

Çok sevdiğim bir başka şarkının sözleri gibi;

<ı>“Yaktım gemileri, dönüş yok artık geri,

<ı>Tak etti canıma bu maskeli balo ve onun sahte yüzleri”

<ı>