Keşkelerimiz olmasa keşke!

Hangimiz keşkelerin olmadığı bir hayat yaşadık ki yakınmalarımız hiç eksik olmaz!
Çünkü insanlarda belli bir yaştan itibaren hep gençlik yıllarına özlem vardır ve yapılan hatalar bir bir hatırlanır!
Genellikle de eski kafalı olarak suçladığımız anne ve babalarımızı farkında olmadan kıyasıya üzdüğümüz hatalar! Sen de çocuk sahibi olduğunda anlarsın tarzında nasihatlerini yabana atmamalıydık oysa!

Hayatımızı borçlu olduğumuz o mubarek insanlara gereken saygıyı göstermemiz gerekirdi!

O bilge insanları can kulağıyla dinlemeliydik.

Bu gün karşılaştığımız keşkelerimizle boğuşmamamız için bu şarttı çünkü!

Ama ne mümkün? Her defasında hafife aldık hep erteledik!

Hepimiz günü kurtarmak kolaycılığına kaçtık, hepimiz hain evlatlarız o halde!

Günümüz anne ve babaları onca keşkelerinden sonra sanmıyorum ki onların yerinde olmak istesinler.

Hatalarını telafi etmeleri ise, bundan sonraki nesilleri saygılı ve sevgili insanlar olarak hazırlamakla mümkündür.

Yani kaybettikleri sonrasında pişman olmamaları ve onların kıymetini hayattayken bilebilmeleri için.

Vay be, onlar kalbimde ne büyük yer işgal ediyormuş meğerse gerçeğinin farkına varmakta geç kalmamak için.

Hem kıymet vermek, mutluluğa giden yollardan birisidir aynı zamanda, çünkü kıymet bilmenin de bir kıymeti vardır.