Keyfimin Kahyası

Aklımın tiktaklarını kırıp attığımdan beri..her yerdeyim..
Hiç bir yerdeyim.
Ne tenimin rengi benim, ne saçımın boyası..
Hepsi ben'im. 

Bozuldum... Bozup bozup kendimi, tamir etmeye çalıştım...
Tımar edildim.
Ha bir sağ bir sol yürümüşüm, ha sekerek..
Var mışım mı! 

Bir şarkı doladım dilime,
Dilim dilim türkü mü desem, buram buram ağıt mı...
Gözyaşlarımı zil yapıp oynadım
Kime ne! 

Ellerimin boşluğuna bir tükürdüm...
Çok şükür! 

Tiktaklarımı buldum!
şimdi nerde miyim:
En dipte! 

O zamansız şovalyeye:
Çıkma sakın meydana!
"Yarabbi şükür" diyecek yerlerim ağrıyor
Dilimi kanatma... 

Ellerimin kokusu bile sensizlikti, bir tutsan..bir tutup ısıtsan; arkasına bakmadan kaçacaktı ellerim... Sen hayatın beni dışladığı gibi, alıştırmak istemedin kendine... Biliyordun sen'in hayatım olacağını... Ya da kendi hayatını kaybetmekten korktun... Ben, sana olan sevgimin elinden tutarken, hayat kaçtı aramızdan...
Sen güldün geçtin...
Sektirip kaçtın...
Şovalye!
Keyfimin kahyası..!