Kıbrıs savaşı

Sitede arkadaşların yazdığı anı ve mizahları okurken kendi yaşamış olduğum bir anımı paylaşmak istedim anı ama mizah niteliğinde...

Efendim çocukluğumun bir kısmı yozgat ili şefaatlı ilçesinde geçmişti. O zamanlar henüz okula gitmiyorduk. Mahallenin tüm çocukları toplanır sabahtan akşama kadar sokaklarda evcilik oynardık. Mahallenin kadınlarıda evdeki işlerini bitiren illaki lazım olsun olmasın eline su bakracını alan doğru soluğu mahallenin çeşmesinde alırdı. Niyet; bazen hemen su alıp eve gitmek çoğu zaman ise son havadisleri konudan komşudan dinlemekti. Malum o zamanlar televizyon yok varsada şimdilik bizim mahallede yok. Maddi durumu iyi olan bir kaç evde ise kocaman pilli radyolar, biz tabi çocuk olduğumuz için hayatın lay lay lom tarafında geziyoruz. Annelerimizin yüzlerinde derin bir hüzün ve endişe geziniyor. Çok sık olmasada az buçuk konuşulan konulara kulak misafiri oluyoruz.
_ Duydun mu komşu kıbrısta olanları.

_ Sorma komşu sorma valla sabaha kadar gözüme uyku girmedi.

_ Evlere girmişler kadın çocuk dememişler hepsini kılıçtan geçirmişler

_ Hükümet tüm erkekleri askere alacakmış akşam benin herif diyordu.

_Mahallede erkek kalmıycak bu gidişle hepsini kıbrısa harbe yollayacaklarmış biz kadın başımıza ne yaparız, çoluk çocuk aş yok ekmek yok.

İşte çocuk aklı bu bizim beynimize yerleşmiş. Bizde kendi aramızda fikirler yürütoyoruz. Düşman kadınları, çocukları kılıçtan geçiriyormuşşşş. İçimizden birinin aklına parlak bir fikir geliyor

_Bizde saklanırız!!!

_Nereye saklanacağızki.

_ Yüklüğe, yorganların arasına.

Tamam şimdilik işi çözdük olası bir düşman saldırısı anında yüklüğe yorganların arasına saklanacağız. Ramazan ayındayız akşam iftar için ezanın okunmasını bekliyoruz. Tepede kale gibi bir yer, aslında kale değil ama biz çocuklar hep orda toplanıp devlet meselelerini (savaşta neler yapılacak..) orda konuştuğumuz için bize göre kale orası. Her gün gider orda akşam ezanını beklerdik ezan okununcada olanca hızımızla koşarak hep bir ağızdan

_Ezan okunduuuuuuuuuuuuuuu

_Ezan okunduuuuuuuuu diyerek evlerimize dağılırdık. Yine böyle birgün akşam, ezanını beklerken birden ortalıkta garip kıyafetli adamlar belirdi. Sıra halinde pala bıyıkları bellerinde kılıçları, garip şapkaları, şalvarları. Önde bir davul eşliğinde borazanlar çalıyor onlar bir ileri iki geri gidiyorlar bir yandanda;

_Ceddin dedennnnn neslin babannnnn.....

amanınnn bizim hepimiz pısmışız taşların arkasına tirtir titriyoruz. İşte beklenen an geldi. Düşman geldi kapıya dayandı şimdi evlerimize gelecek annelerimizi ve bizi kılıçtan geçirecek. Acaba eve kadar yakalanmadan varabilirmiyiz. Yorganların arasına saklanabilirmiyiz. Biz bunları hesaplarken içimizden biri;

_Olmaz mahalledekilerede haber verelim onlarda saklansııın.

eh hadi o zaman ya allah bismillaaah.... biz hep bir ağızdan avaz avaz başladık bağırmaya;

_ Düşman geliyorrrrrrr

_Kaçınnnnnnnnnn

_Saklanınnnnn

Biz can havliyle öyle bir bağırıyoruzki tüm mahallenin çocukları düşmanların seslerini bastırdıkkkk. artık kimse duymuyor
_Ceddin deden neslin babaaannnn

_Kaaaaaaaaaçınnnnnnnnnnnnnnnnnnnn

_Düşman geliyorrrrrrrrrrrr

_Saklanınnnnnnnnnnnnnnnnnnn

Soluk soluğa evlerimize vardık millet arkamızdan bakınıyor. biz kan ter içindeyiz. eve geldik annalerimizi uyardık şimdi bizi öpecekler aferin diyecekler öyle ya hayatlarını kurtardık. bizimkiler balkonlarda ellerinde terlik bizi bekliyorlar.
_Mehteran bölüğü ne güzel marş çalıp söylüyormuş biz nasıl gürültü etmişiz.......
İşte o gün bu gün ne zaman mehteran bölüğünü görsem çocukluk anım gelir gözümün önüne. duygulanmakmı...evet __ne terlik yemiştik amaaaa