Kibritçi kız gibi hissettim kendimi

Lapa lapa kar yağarken, bütün kapılar üstüme kapanmışken

Tutuşmadı ıslanmış kibritler,  sıcaklığa hasretim
Kibritçi kız gibi hissettim kendimi, ayazda dondum, kaldım
Bir daha hiç uyanamadım.

Ben melek olmuşum, büyüyordu hala tırnaklarım…
O sade çocuklar gibi bembeyaz atlara bindim…
Güvercinler azat etti beni, bir çiçeksi güzelliğim
Adı kaldı ruhum,  gül olan çocukluğum…

- Sen aşkın dış kutsallığında tapınırken 
Kocaman insanlar ellerini ovuştururken
Camların ardından “ah vah” çekiyorlarken
Cevizin kabuğu kırıldıktan sonra
Üç katlı bir balık ağı çıktı karşıma
Bir gümüş balık dikildi başıma
Şiir ölümdür gülüm dedi
Öleceksen öl hiç kimseye sorma 
Herkes anlayamaz seni
Bil ki şeker katmaz aşına

Kibritçi kız gibi hissettim kendimi,
Ayazda dondum, kaldım
Bir daha hiç uyanamadım.

Karanlığın örtülü perdesi
Eksik gediğin nedir dedi bilirkişi
İnsanlara kanmaktan bıkmadın
Gidiş dönüş biletin çoktan alınmıştı
Şehirlerarası yollara savrulan, kül olan  kadınlığındı..

Kibritçi kız gibi hissettim kendimi,
Ayazda dondum, kaldım
Bir daha hiç uyanamadım.

Öldüm ya bilemem ardımdan kaç yaş döküldü
Kıvrılarak birbirinin içine geçen zaman
-dan geri kalan …
Neydi ki yaşam?
Entipüften yalnızlığın 

Nil ALAZ