Kifayetsiz!

"Olur mu? Olur" diyor iç sesim. Bu aralar dışarı yalnızlığıma, içeriden dost sözcükler fısıldıyor. "Rüyamda; hani, beni denize attılar kurşun gibi ağır bir havada da; ben suyun dibine hızla batıyordum. Batarken de ‘boğulmayacağım, nefes alırsam ölürüm, ölmeyeceğim" diye, diye dibe varışım, sonrasında da geldiğim gibi "az kaldı nefes alma kurtulacaksın" diyen iç sesimle birlikte suyun yüzüne doğru yukarı çıkışım ve kocaman bir nefes alışım, uyandığım da, ‘rüya’da bir şeyler var’ diyor iç sesim. “Bir şeyler yaşayacaksın, dibe vuruş var ama çıkacaksın düzlüğe göreceksin” zihnimde bu durum, dönüp duruyor kaç günlerdir.…Hâlbuki yaşamımın şu dakikalarında hem mutluyum hem mutsuz. Üst’ünden fazla düşünmeyeceksin, üst’ten fazla akıllı görünmeyeceksin. Üst’ün düşünemediğini sen düşünmeyecek; düşünsen de dile getirmeyeceksin. Bütün sorun burada.

Gülben Ergen’in söyleşisinde söylediği gibi… İçimde atlar koşuyor durduramıyorum. İçimdeki atların yüzünden zavallı bedenim, yüreğim; acılar çekiyor, düşüyorum, itiliyorum derin sulara…

Schopenhauer’in bir sözü var önümde; <ı>“İnsanların çoğu hayatlarının sonunda geriye dönüp baktıklarında molalarda yaşadıklarını görürler. Takdir etmeden ve zevk amadan yanlarından geçip giden şeyin aslında hayatları olduğunu gördüklerinde şaşırırlar. Ve böylece umutlarla kandırılan insan ölümün kollarına koşar.”

Erdemliliğin sözlerde kaldığı bir iş yaşamı mı bizi mutlu edecek. Hissettiklerinizi ifade etmedikçe, dürüst olmadıkça, karşındaki arkadaşına içtenlikle ifade edemdikçe… Neden çalışırız ki? Sırf hırsımızın ve egomuzun tatminsizliği; yanı başımızdan alıp gitmez mi hayatı?

Aldatmak kelimesi sırf kadın erkek ilişkisi kategorisinde mi yer alır?. İş yaşamındaki aldatmalar ne olacak peki? Dost görünümlü posta bürünmüş çalışma arkadaşlarınızın aldatışı… İş yaşamı birbirimizi yemek, bitirmek, hırs yapmak, garez gütmek, çalım atmak, yalandan yere sevmek fiilleri ile donatılmış ise “güven” ????

Samimiyet ve doğallığın prim yapmadığı iş yaşamı, kaplumbağaların, kutup ayılarının sembolize ettiği iş yaşamı…

Schopenhauer’in kalemi teslim alıyor benden.

“En büyük bilgelik şu andan zevk almayı hayatın en büyük amacı kılmaktır, çünkü tek gerçek budur, başka her şey düşünce oyunudur.”

"Çiçek yanıt verdi: Seni aptal! Görülmek için mi açtığımı sanıyorsun? Kendi zevkim için açılıyorum, başkaları için değil, çünkü hoşuma gidiyor. Aldığım zevk var olmaktan ve açmaktan ibaret”

"Yetenek başkalarının ulaşamadığı hedefi vuran nişancı gibidir; dahi ise başkalarının göremediği bir hedefi vuran bir nişancı"

Atlar koşuyor içimde… her yan yaralı, her yan bereli, koşuyor… durduramıyorum.


Not: Alıntılar; "Schopenhauer Tedavisi Bugünü Yaşama Arzusu" Irvın Yalom.