Kıl Adam, Martı'dan Sonra Fena Oldu Çehov, Dedi

Kıl Adam, düğüm orada çözüldü, dedi, ne zaman ki Martı'yı vurup sevdiğinin önüne attı...

Annenin gölgesinde kalmış bir çocuk, içinde sıradan bir yazarı barındıran ve o kız, sıradan tiyatro oyuncusu kız, başka bir aşka kucak açınca...

Annenin peşine takılmış dolaşan, gel keyfim gel yaşayan o yazara ne demeli Kıl Adam, senden beter "kıl" duruyor hayatta.

"Eyfel Kulesi"ni nasıl bilirsin?

Perde kalkar ve herkesin gerçek yüzü görünür, o andan sonra artık hiç kimse eskisi gibi samimi gülemez, hep bir sırıtış hali.

Bütün gün göl kıyısında....

Martı diyorum Kıl Adam, Martı çekip gider mi, aynı sen gibi, o gibi?

Çocuk sıkıldı, sıkıldı çocuk, sıkıldıkça daha daha yazdı yazdı yazdı; nereye vardı? Hep o Martı'yı öldürdüğü yerde kaldı, o anda.

O andan çekip kendini ötelere bırakan kız, o o o, o rüyasını gerçekleştireceği anı kovalamaya başladı; o yazar acaba yardımcı olabailir mi? O daha kendinde "dik" duramıyor!....Bağıran Kıl Adam'dı, sahne?

"Bana benden rahat yoktur." Kendileri haklıdır.

1. Not: Yürüyor ve hep düşünüyor, yürüyor; bulacağına emin, bulduğunda kendisi yanında mı olacak, şüpheli.

2. Not:
Martı yazılacak
yazıldı
bu Martı
kimin Martı'sı?
Kaç yazar var aramızda,
hangimiz yazanız
Martı'yı?
Vuran ve vurulan,
düşen ve kalkan
yürüyen ve düşünen
üşüyen
lütfen perde!

Ş.Y.