Kılıçdaroğlu Saadet Partisi flörtü

Birkaç ay önce Cumhuriyet Gazetesinin ilan ettiği ittifak Saadet Partisinin ve MHP’nin büyük illerde çıkardığı güçlü adaylarla kendi belli etmeye başladı.

Kemalistler, milli görüşçüler, ırkçı sağcı-solcu laikler ve benzerlerinin yerel seçimlerde ortaya koyduğu tablo vesayetçilerin elindeki son kozlarından birini daha ileri sürüdüğünü gösteriyor. SP’nin yeni başkanı Numan Kurtulmuş Kemalistlere daha sıcak bakan bir başkan, Kılıçdaroğlu ise bir gazetedeki söyleşisinde milli görüşçülerin anti emperyalist, AKP nin ise Amerikancı olduğunu vurgulayarak milli görüşle ortak paydalarının tespitini yapıyordu.

Ne olursa olsun, kimini çarşafa dolayıp, kimini anti emperyalizm çizgisinde biraya getirip AKP’nin oy oranını düşürmek için her yolu meşru gören zavallı bir tutum izliyor, vesayetçi çizgi. Sağda solda gazete köşelerinde AKP’ye karşı bütün "millici güçlerin birliği" yazılarını bu açıdan değerlendirmek gerek.

Başbakan’ın Davos çıkışı ister planlı, isterse kendiliğinden şekillenmiş olsun bir çok oyunu etkisiz hale getirdi, insanlar bu ülkede ilk kez bir başbakanla bu düzeyde kitlesel gurur duydular. Tayyip Erdoğan bu durumun verdiği rahatlık ve güvenle esip gürlüyor ve gerçekten önceki seçim çalışmalarındakinden daha farklı, daha doğrudan kendisine yönelik kalabalıklarla karşı karşıya.

Diğer yandan seçimler yerel seçim havasına bir türlü dönmüyor. Bir çeşit referandum şekline dönüşmüş durumda. Başbakan’ın yine seçimlerden sonra Nisan ayında, 12 Eylül anayasasını değiştirme; yeni bir anayasa yapma sözü bu durumu daha da perçinledi.

Siyasi yelpazenin yerel seçimler öncesi yine değişimci ve statükocu güçler olarak iki gruba ayrıldığını rahatlıkla söyleyebiliriz.

Davos sonrası, TRT şeş, Nazım Hikmet, Ergenekon benzeri gelişmeler ve yeni anayasa sözü, AKP etrafında siyasi nitelikli ittifakı yeniden güçlendirdi. Bu ittifak geçen seçimlerde olduğu gibi “askeri vesayet modeli” karşısında “siyasi alanı koruma” derdinde olanları bir araya getiriyor.

İçinde bulunduğumuz durum çift taraflı zavallı bir durum; bir yanda devlet üzerindeki hegemonyasını devam ettirmek için her yolu meşru gören topluma ihanet etmiş bir güruhun toplumu hiçe saymaya devam eden umutsuz çabası. Diğer yanda inatla umutsuz bir ülkenin toplumunun, bu güruha karşı, sürekli referandum yoluyla, ciddi bir destekle ayakta tuttuğu ve bu desteğe rağmen sürekli tehdit altında tutulan, esip gürlüyor görülse de bir türlü iktidar olamayan muhafazakar! hükümeti.

Durum böyle de olsa AKP vesayetçi yapının tercihleri ile de beslenerek siyaset ve değişim imkanlarını temsil eden bir odak olma konumunu 2008’te uğrattığı hayal kırıklıklarına rağmen sürdürüyor. AB konusundaki kıpırdanmalar da olumlu. Dış işlerinden ayrı bir AB sorumlusunun atanması önemli.

Seçimler sonrası AB süreci ve yeni anayasa süreci ortamı kızıştıracaktır. Yeni anayasa süreci “laik devleti şeriat devleti haline getirecekler” korkusu yayılarak engellenmeye çalışılacaktır. Ancak bu propagandanın eskisi gibi ciddiye alınacağını sanmıyorum. CHP bu konu açılır açılmaz yeni bir anayasa konusuna kesinlikle karşı çıkarak, 12 Eylül anayasasının da avukatlığını üstlenmiştir. Nisan ayında yeni Cumhuriyet mitingleri düzeni kollamak ve muhafaza etmek için yeniden gündeme getirilmeye çalışılacaktır.

Seçim öncesi millici çabalar bu sureci beslemeye yönelik. Ancak Sevigen mevzusu karanlıkların avukatını çok zor durumda bırakmıştır.

Çagdaşlaşmak için neo faşizmi tercih eden ırkçı sol ulusçulukta, ırkçı sağcılıkta herkesi sevme sahtekarı sosyal sevgi böcekleri ile birlikte daha uzun zaman varlıklarına devam edecektir.

Ancak Türkler, Kürtler, tüm ötekiler, dağdaki çoban, tüm teferruatlar birlikte yaşamalarına aracılık edecek, toplumun devletinin inşasına yönelik ilk anayasalarını yapacak cesareti gösterecektir.