Kilitli öfkeler rehin

Feri sönmüş sevdanın, yorgun savaşçısı gözlerin

gizli işaret yoktu, her şey baştan belli

yabancı ülkenin ihtilali düşüncesi

kilit vurur diye hürriyetine

vuruşur harp edercesine benliğinle.

nedense, hırçın bir rüzgar verir talimat

anlaşılmaz öfken sımsıcak

zehirli su sözlerin

yalnızlığın ihtişamı hep iskelende

sor, kendine aşkın kırmızısını

toprağın nöbetçisi çalmadan kapını

yığınlarca kitap belleği, düzmece avutmalar

konukseverliğin kül renkli duvarlar

kabına sığmayan duruşun.

belki, geçmiştir yanından

not defterlerine düşünülmeden çizilen

yazdığın notlarda bir gülümseme.

bazen antik kentin kalıntılarında

farkında bile olmak istemediğin

yüreğinin güney rüzgarlarını

zamanından çalmadığın,

kaç aşk gövdelendi,

laf ebesi sözcüklerin esaretinde

tarihin hangi sevdasıydı yaşadığın

günümüzün modernliğinden etkilenmeden

senede bir gün hiç birşey olmamışçasına

bu aşk bitmedi daha deyip

kendinin bile inanmadığı

sevdanın penceresinde sesinle

tetiklediğin kızıl boşluklarda.

soramam, bu sevdanın yazgısını

esrarı çözülmeyen günahlar

hileli gölgesi mi, aşkın uzaklık

her seferinde sığındığın liman

hangi hikayede seğirir zamana inat

hiç birşey yapamamanın,

ve zehirli akrep gibi

kilitli öfkelerin rehin aldığı

örselenmiş bu yıkıntıları onaramazsın

onca, hatalarla beslediğin hikayelerinle

biyografisi yazıldı yorgun çocuğun

eksik kalsın sen ve sana dair her şey

kamulaştırdığın derin sessizliğinde

buz tutmuş gözlerin acıtmıyor içimi

yılların birikintisini koyuyor önüme

gittikçe, daha az özlüyorum seni

gittikçe, dağlara vuran suret yüzün

kendini de sildin yaşanmayanlarıda

herkes, kendince yaşıyor sevdayı.

24/12/2011