Kim akıllı kim deli belli değil!

Tekrar yazdıracaksınız bana hikâyemi! 

Son kez yazayım da hisse alan alsın! 

Teyzemin kocasının aklı gitgelleşmişti! Atacak kendini pencereden! Zor tutuyorlar! 

Gece saat dokuzda evlerine gittim! Beni göründe koştu sarıldı! 

“Ahmet; Ahmet beni kurtar! Öldürecekler beni!” 

Deli kuvveti var! Bırakmıyor da! 

“Tamam enişte! Ben buradayım artık! Korkma!” 

Sabah altıda hazırdık! Bakırköy’e götüreceğiz! Yolda; hayatında hiç sigara içmemiş adam tam on dokuz adet sigaramı içti! Birini ben içtim! 

Hastanede kayıt için bekliyoruz! Teyzem sol yanında oturuyor eniştenin, ben sağ yanında oturuyorum! Yanıma bir kadın geldi oturdu! Onun yanına da bir erkek! 

Karı koca zannettim! 

“Amca hasta mı kardeş?” 

“Biraz rahatsız Abla!” 

“Ah canııım!” 

Başladı ağlamaya! 

Ulan dedim içimden, kadına bak, kendi kocasına ağlamıyor da bizimkine ağlıyor! Dememe kalmadı baktım kahkahayla gülmeye başladı! 

Bu da deli! 

Servise çıktık! Öğle üzeri! Yemek dağıtıyor hastabakıcıyla hemşire! Zavallılar öyle masum bir halde sıraya geçmişler ki! Muayene odasının kapısına yakın ayakta seyrediyorum hastaları! 

Hastabakıcı bana sertçe baktı! 

“Geçsene lan sıraya?” Dedi! 

Hemşire dürttü! 

“O refakatçi! Hastası muayene oluyor!” 

Hastabakıcı güzel çevirdi lafı! 

“Ya kardeşim, burada kimin deli olduğu da belli olmuyor ki!” 

Diyeceğimi böyle anlatayım istedim! 

Bir daha anlatmam!