Kim bilir nerde, nasıl, kaç yaşında

Neylersin ölüm herkesin başında,
Uyudun uyanamadın olacak.
Kim bilir nerde, nasıl, kaç yaşında
Bir namazlık saltanatın olacak,
Taht misâli o musalla taşında.

Cahit Sıtkı Tarancı’nın bu dizeleri her aklıma geldiğinde kendim için çok uzakta gördüğüm o anın ölüm anımın ne zaman nasıl olacağını düşünürüm. Ölümün insana bu kadar yakınken o kadar uzak gelmesi insanlar açısından imtihanın bir sırrı sanırım. Ölümü yakınımızda hissettiğimiz her an dünyaya ait her şey anlamsızlaşıyor, bütün hırslar, kaygılar, elde etmek isteyipde elde edemeyip sana ızdırap veren her şey gittikçe kendinden uzaklaşıyor, anlamsızlaşıyor. Ne zaman ki hiç ölüm yokmuş gibi yaşamaya başlıyoruz her şeye büyük bir hırsla sarılıyoruz. Her şeyin en güzeline sahip olmak, hep daha fazlasını istemek ve o hırs içinde sahip olduklarını da yaşayamadan yaşayıp gitmek. İnsanlar ölümü düşünmenin insanı karamsar yaptığını düşünüp ölümü hiç düşünmeden yaşamaya çalışırlar, aslında bu büyük bir yanılgıdır. Ölümü düşünmek ve yakın olduğunu hissetmek insanın dünyada ve ahirette çok mutlu, huzurlu ve güzel bir yaşam sürmesine vesile olur. Her insanın ölüm anı doğduğu andan itibaren bellidir. Nerede, nasıl kaç yaşında öleceği kaderindedir. Bu asla değişmez, Kur’anı Kerim de Allah ölümün belirlenmiş bir anda olacağını şu şekilde bildirmektedir. ‘Allah'ın izni olmaksızın hiçbir nefis için ölmek yoktur. O, süresi belirtilmiş bir yazıdır. Kim dünyanın yararını (sevabını) isterse ona ondan veririz, kim ahiret sevabını isterse ona da ondan veririz. Biz şükredenleri pek yakında ödüllendireceğiz. (3/145)’ ‘Her nerede olursanız ölüm sizi bulur; yüksekçe yerlerde tahkim edilmiş şatolarda olsanız bile. ...........................(4/78)’ Bu nedenle ölümü düşünmeyi ertelemeden ölümün en yakınımızdaki gerçek olduğunu bilerek, gereksiz hırslarla dünya hayatımızı da ahiret hayatımızı da ziyan etmeyelim.